Den lxxxiiij. Psalm.

1. Hoe lieflijck is dijn woining schoon:
Hoe lustig is toch dijnen throon,
Almachtig God, Heer der Heirscharen!
Mijn ziel verlangt met grooten lust,
Sy sucht end steent gantz ongerust,
Nae s’Heeren tempel end altaren:
Thert springt my in het lijff van vreugt,
Als my des levenden Gods heugt.

2. Een musch oft swaelw’ heeft int gemeyn
Een huyskens oft een nestken kleyn,
Daer sy haer joncxkens legt ter rusten,
Mijn God, mijn Coninck, dijn autaer
Is mijnen troost: Och mocht ick daer,
In dijnen Tempel my verlusten.
Wel hem die in dijn huys verkeert,
End dy gestadig loift end eert.

3. Wel salig is end wel bericht
Wiens sterckte staet op God gesticht,
End die ter herten neemt dijn wegen:
Want die doir tdorre moerboom dal
Op weg slaet, acht dat God hem sal
Een bronne sijn: End die met regen
Begoten wort, houdt God den Heer,
Voir sijnen segen evenseer.

4. Sy treden vast van rot tot rot,
Tot dat sy voir den Heere God
Verschijnen, end in Sion comen.
God der heyrscharen geef gehoor,
Tot mijn begeirte, neig dijn oor:
Laet mijn stem werden aengenomen,
Du Iacobs God, hoor my doch aen:
Wil mijn gebeden gade slaen.

5. O God, ons schilt seer vast end dicht
Sie op dijns Conincx aengesicht.
Want eenen dach in dijn voirhoven
Is onglijck beter (ick segt vry)
Dan duysent elders sonder dy.
Ick ware liever Heer, verschoven,
Tot aen den dorpel van dijn huys,
Dan diep int hof van tboos gespuys.

6. Want God is ons een son end schilt
De Heer sal ons met goetheyt milt,
End met genaed end eer vercieren
Hy’n sal den vromen van gemoet
Onthouden geen geluck noch goet,
Want hijt hun gunt seer goedertieren.
God der heyrscharen, salich is,
Die op dy stelt sijn hoip gewis.