Den Cviij. Psalm.

1. O God mijn hert is al bereyt,
Te loven dijne Maiesteyt:
Dies sal ick met mijn bly gesanck,
Dy seggen eewig lof end danck.
Maeck dy dan op, mijn Harpe soet:
Mijn Luyt verheuge my tgemoet:
Want ick des morgens vroeg wil waken,
Om Godes naeme groot te maken.

2. Ick wil dijn lof verconden claer,
In veler volkren groote schaer:
End sangswijs van dy doen verhael,
By volcken van verscheyden tael.
Want dijne goetheyt onbevleckt,
Haer over d’Hemels hoog verstreckt:
End dijne waerheyt, noyt volpresen,
Is over Wolcken hoog geresen.

3. Verhef dy over d’Heemlen hoog:
Dijn eer op d’aertrijck haer vertoog.
Op dat dijn lief volck werdd’ ontset,
Dijn handt help my: hoor mijn gebet.
God heeft sijn woirt volstreckt aen my,
Int heyligdom, dies ben ick bly.
Ick sal t’landt Sichem sonder feylen,
End t’landt van Suchot voir my deylen.

4. Tlandt Galhad houd’ ick gantz voor t’mijn,
Het sal my onderdanich sijn.
Manasses oock met al sijn landt
Sal comen onder mijne handt:
Op tlandt van Ephraim vol lust
Sal mijn hooft nemen sijne rust:
End Iuda sal uytspreken wetten,
End in mijn rijck goed’ ord’ning setten.

5. Maer Moab wil ick als tot spot
Gebruycken slechts voir eenen pot,
Om af te wasschen mijnen voet,
End hem te dempen sijnen moet.
Op Edom oock tot schimp end hoen
Wil ick uyt werpen mijnen schoen.
Voorts van der Palestijnen wegen,
Sal ick triomf end vreugde plegen.

6. Maer wie sal my met sekerheyt
Doen inde stercke stadt geleyt?
Wie sal my oock tot Edom voort,
Geleyden vry end ongestoort?
Salstu dat self niet doen O Heer,
Die ons verstooten hebst wel eer,
End niet en tradest in ons tochten,
Als ons onss’ vyanden bevochten?

7. O Heer, help ons nu inden noot,
Die ons seer swaer valt ende groot.
Want smenschen hulp, scherm ende schut
Is doch geheel cranck end onnut.
Maer in des Heeren groote macht
Bedrijven wy gewelt end cracht:
Want hy mits sijn barmherticheden
Sal onse vyanden vertreden.