Den Cxij. Psalm.

1. Wel salich is end recht voirspoedich,
Die God van herten vreest ootmoedich,
End is tot sijn woirt gantz genegen.
Sijn afkomst sal hier machtig werden:
Want tsaet der genen, die volherden
In vromicheyt, geniet den segen.

2. Sijn huys sal, sonder yet t’ontbreken,
Vol goets end rijckdoms altijt steken.
Sijn vroim gemoet sal blijcken stadich.
God laet in duysternis den vromen
Een licht opgaen claer end volcomen:
Hy is oprecht, goet end genadich.

3. De vrome leent end schenckt van tsijne,
End handelt steets in allen schijne
Rechtveirdig, tuchtig end met maten.
Een sulcke man en sal niet wancken,
End wie recht wandelt sonder mancken,
Sal goeden name nae hem laeten.

4. Hy sal niet vreesen quade maren,
Sijn hert staet vast in all’ gevaren,
Mits hy op God heeft sijn vertrouwen.
Hy steunt vast op sijn goet gewissen,
Tot dat hy mach (twelck niet sal missen)
Sijn vreugt aen sijnen vyandt schouwen.

5. Hy deylt end geeft sijn goet den ermen
Seer mildelicken uyt ontfermen,
End sijn gerechtheyt sal beklijven,
Sijn horen wort te meer verheven
Hoe meer hy t’onder is gedreven,
End sal in eeren eewich blijven.

6. Dit sal den goddeloosen herten,
Als sijt aenschouwen, bitter smerten:
Sy sullen knerssen op haer tanden,
End van verdriet end spijt wtdroogen:
Want tgene daer de boos’ nae poogen
Sal gaen te niet, tot haerer schanden.