Den Cxv. Psalm.
1.
Niet ons, niet ons schrijf toe den lof O Heer,
Maer dijnen naem geef alleen prijs end eer,
Om dijner gunst end trouwen.
Want waerom soud’ het volck uyt schimp end spot,
Ons roepen nae, waer is nv haren God,
Daer sy so vast op bouwen?
2.
Doch onse God woint inden hemel claer,
Hy stiert end richt nae sijnen wil van daer,
Op d’eirtrijck alle saecken.
Maer al wat tvolck voir heylge beelden hout,
Is anders niet dan silver ende gout,
Dat s’menschen handen maken.
3.
Sy hebben mont, maer geven geen geluyt:
End oogen oock, maer siender gantz niet uyt,
Want sy geen licht en vaten.
Sy hebben voorts aen elcke sijd’ een oor,
Maer in de beyd’ en is gantz geen gehoor:
Noch reuk in haer neusgaten.
4.
Haer handen lam, en tasten toe noch aen,
haer voeten stijf en kunnen nergens gaen:
Geen spraeck komt uyt haer kelen.
Al wiese maeckt, oft sijn hoip daer op sticht,
Moet sijn gelijck den God dien hy op richt,
End daer van gantz niet schelen.
5.
Maer Israel siet ghy toe dat ghy stelt
V hoip op God, want hy is v gewelt,
U schilt, end scherm alleene.
Ghy Aarons huys, set v vertrouwen vast
Op God den Heer: hy is in allen last,
U hulp’, end anders geene.
6.
Ghy al te saem, die God den Heer ontsiet,
Vertrout op hem, hy sal in v verdriet
U scherm end schutting wesen.
God heeft op ons genadelick gedacht,
Hy segen’ ons, end Israels geslacht,
Met Aarons huys gepresen.
7.
Hy segen’ voorts al die van herten reyn
Den Heere vreest, hy sy dan groot oft kleyn,
End geef hem sijne vrede.
Hy segen’ v met goet geluck end spoet
So lancx so meer in allen overvloet,
End al v kinders mede.
8.
Voirwaer ick seg’ dat ghy gesegent sijt
Van God den Heer, alleen gebenedijt,
Die Hemel schiep end eirde.
God heeft hem selfs behouden s’hemels throon
Den mensch gegunt dat hy bouw’ end bewoon
Het eirtrijck groot van weirde.
9.
Tsijn niet de geen die onder s’doodes macht
Ten gravewaerts in stilte sijn gebracht,
Die s’Heeren lof verconden.
Maer wy die noch betreden t’eirtsche dal,
Wy sullen hier den Heer’ God over al
Hoochloven t’eewgen stonden.