Den Cxviii. Psalm.

1. Loift God end geeft hem prijs end eere,
Want hy is milt end machtich soet,
In eeuwicheyt soo lancx soo meere,
Blijft dueren sijn genade goet.
Laet Israel nu vry verconden,
End roemen inden geest verblijt,
Dat sijn genaed is niet om gronden,
End duert gestadich alle tijt.

2. Laet Aarons huys nv vry belijden
Des Heeren goede gunsticheyt,
End seggen, dat sy t’alle tijden
Geduert tot inder eewicheyt.
Die vreesen Gods des Heeren naeme,
Midts hun sijn goetheyt is bekent,
Dat sy vry seggen al te same,
Dat sijn genaed is sonder endt.

3. Doe ick met anxt benout my vonde,
Ick aenriep God in mijn gebet,
Hy hoorde my, ter selver stonde
Werdd’ ick opt ruym van hem geset.
De Heere die my hoorde clagen,
Heeft aen mijn sijde sick gewendt:
Daerom en sal ick niet vertsagen
Voor s’menschen doen, oft dreygement.

4. Hy keerdt hem gunstich aen mijn sijde,
Met mijne helpers toegerust:
Daeromme sal ick aensien blijde,
Aen mijnen vyandt mijnen lust.
Tis beter op den Heer te bouwen,
Dan op de menschen al gelijck.
Tis beter Gode te vertrouwen,
Dan Heeren, oft dan Vorsten rijck.

5. My hebben allerhande scharen
Omringt, tot mijn leedt end verdriet,
Maer in Gods naem sal ick voortvaren,
End brengens’ al gelijck te niet.
Sy hadden my met haer genooten
Wel vast besloten gantz rontom:
Ick salse nochtans ommestooten,
End in Gods name brengen om.

6. Als Biën hadden sy vol toirnen
My heel beset, maer haere macht
Ghinck uyt, gelijck een vier van doirnen.
Ick hebs’ in Gods naem omgebracht.
Du vyandt hebst my hardt gestouwet
Om my te brengen aen den val,
Maer God daer mijn hert op vertrouwet,
Heeft my geholpen over al.

7. Mijn stercke cracht is God almachtig,
Hy is mijn vreugt, hy is mijn liedt:
Hy heeft my met zijn handen crachtig
Verlost uyt alle mijn verdriet.
In huysen daer de vroim’ verkeeren,
Men hoorter groot gerucht van vreugt.
Men segt end singt: De handt des Heeren
Bewijst een sonderlinge deugt.

8. Gods rechterhandt is hooch verheven,
Sijn handt end erm is machtich sterck:
Hy heeft een wonderdaet bedreven,
Hy heeft gedaen een seer groot werck.
Dies sal ick leven sonder sorgen,
Versekert sijnde voir de doot,
End sal vertellen alle morgen,
Des Heeren wonderdaden groot.

9. Tis waer, hy heeft my aender sielen
Wel hart gestraft end gecastijt,
Doch liet my daerom niet vernielen,
Noch gantz uytroeyen t’eenger tijt.
Doet my de deuren dan vry open
Des Tempels, daer de vroim ingaen.
Ick wilder in, met vaster hopen,
Om van Gods lof te doen vermaen.

10. Dit sijn des Heeren schoone deuren,
Dits sijnen tempel end portael,
De vromen mogen sonder treuren
Daerinne vry gaen al te mael:
Daerom wil ick O, God dy prijsen,
Dat du hebst mijn gebet verhoort,
End eenen yeglick onderwijsen,
Dat du mijn heyl bist rechtevoort.

11. Den steen die smaedlick was verstooten,
Iae oock vant bowvolck int gemeen,
Heeft het gebou in een gesloten,
End is geworden den hoecksteen.
Dit is voirwaer een werck besonder,
Geschiet door Gods wil ende macht,
End is in onsen oogen wonder,
Daer yeglijck op moet nemen acht.

12. Dit is den vierdach uytgelesen,
Die God de Heer verordent heeft:
Laet ons daer inne vrolijck wesen,
Want God ons oorsaeck daer toe geeft.
Ach lieve Heer, wil ons bevrijen:
Help doch O Heer, dat bid’ ick dy.
Laet het geluckelijck gedijen
Den Coninck: end dijn volck stae by.

13. Geloift sy die hier is gecomen,
End heeft sick in Gods naem verthoont,
Wy bidden dattet u mach vromen,
Ghy alle die Gods huys bewoont.
De Heer is God, hy heeft ons blinden
Beschenen met zijn licht seer claer.
Comt: laet ons het slachtoffer binden
Vast aende hoornen van t’altaer.

14. Du bist mijn God daer ick op bouwe,
Ick sal dy geven lof end eer.
Du bist mijn God dien ick vertrouwe,
Ick sal dy eewlijck roemen, Heer.
Comt vry God loven ende dancken,
Want sijne goedicheyt is groot,
End sijn genaede sonder wancken
Duert eewichlijck, in allen noot.