Den Cxix. Psalm.

1. Wel salich sijn die met een hert gerust,
Recht ende slecht, in haren wech voortvaren,
End nae Gods wet vry wandelen met lust.
Wel salich sijn, die s’Heeren woirt bewaren.
End soecken hem, uyt gantzer hertzen gront.
Iae gantselick, daer toe geen moeyt en sparen.

2. Die oock geen arg, noch geenen boosen vondt
En brengen voorts, noch smeden valsche rancken:
Maer s’Heeren wech bewandelen goetrondt.
Heer, du gebiedst dat elckeen sonder wancken
Dijn wetten houd’ nae sijn beroep end plicht:
End daer nae voeg’ sijn wercken, end ghedancken.

3. Och waer my doch den stap so vast gericht,
Dat ick altoos mocht dyn geboden houwen,
End in de self gegrondt syn end gesticht.
Want ick voirwaer ben in dat vast vertrouwen,
Dat ick niet kan geraken tot oneer,
So lang als ick op dijne wet sal schouwen.

4. Dan sal ick dy lofsingen, O God Heer,
Met een reyn hert, als mijn verstant sal vaten
Dijn recht gericht end dijne heylge leer.
Ick wil met vlijt end gretich uyt der maten
Dijn rechten, Heer, bewaren lanx so meer:
Wil du my doch niet al te seer verlaten.

5. Waer meed ist Heer, dat hem een iong gesel
Reyn houden sal, end vry van alle smetten?
So hy altijt neemt acht op dijn bevel.
Daer op wil ick van gantscher herten letten,
Dat ick dy soeck, end volge dijn gebot:
Laet my doch niet afdwalen van dijn wetten.

6. Dijn heylig woirt heb ick in s’herten slot,
Als eenen schat wel costelijck bewaret:
Op dat ick niet en sondig tegen God.
Heer dijnen naem end lof is hooch vermaret:
Leer my dijn recht, dat mijn hert werd’ gestuert
In dijne wet, end mijn verstant verclaret.

7. Ick heb dijn woirt steets inden mont gevuert:
End dijn gericht, vermelt tot alle stonden.
Ick heb voirwaer als my thert heeft getruert,
In dijnen weg’ end over dijn’ oorconden
Verblijt geweest, met meerder vreugt end feest,
Dan of ick hadd’ al swerelts schat gevonden.

8. Ick wil O Heer, in dijn woirt allermeest
My oeffenen, end daer van steedts vertellen,
End dijnen wech bemercken onbevreest:
Op dat ick recht daer in gae, sonder hellen,
In dijne wet verheug ick mijnen geest,
End wil dijn woirt in geen vergeting stellen.

9. Doe my dees deugt, die ick ben dijnen knecht,
Dat ick, O Heer, by tleven werd’ behouwen.
Ick sal dijn woirt bewaren slecht end recht,
End mynen grondt geheelyck daer op bouwen.
Ontluyck my d’oog, dat ick mach lancx soo meer
De wondren groot van dijne wet aenschouwen.

10. Dewijl’ ick, Heer, in pelgrims wijs’ verkeer
Op d’eirtsche dal, end heb geen vaste stede,
Verberg my niet dyn wet end goede leer,
Maer geef dat ick vrymoedich daer in trede.
Mijn herte breeckt van dat het allemael
Met anxt verlangt naer dyn gericht end rede:

11. Al die vervloect in haeren pracht end prael
Sick buytens weegs gantz wederspannich dragen,
Mits wyckend’ af van dyn gesette pael,
Straefstu te recht met dyne sware plagen.
Weir van my, Heer, beschaemtheyt ende smaet,
Want ick dyn woirt bewaer met groot behagen.

12. De Vorsten syn geseten inden raet
Tot mynen last, end spreken my al tegen,
Dewyl dijn knecht dyn Wetten overslaet.
Doch dyn gebodt, dyn tuygniss’ ende wegen
Sijn mynen troost, myn vreugt, myn toeverlaet.
End Raetslien trou, met dien ick raet wil plegen.

13. Ick kleef aen tstof als of ick waer’ int graf,
Wil my gesont end levendig weer maken:
Na luyt dyns woirts, dwelck du niet salt gaen af.
Ick hebbe dy verhaelt all’ mijne saecken:
Oock hebstu my genadelijck verhoort,
Leer my dijn recht, dat ic het recht mach smaken.

14. Doe my verstaen dijn wegen end dijn woort:
So sal ick dan, al dijne wonderdaden
In s’hertsen gront betrachten rechtevoort.
Mijn siel beswijckt, van row sijnd overladen:
Richt my doch op, want ick lig neer heel plat:
Verquick my Heer, na dijn woirt, met genaden.

15. Weir wijt van my des leugens slimmen padt:
Daertegen my genadelijck verleene
Van dijnen Wet den costelijcken schat.
Ick heb den wech van dijne waerheyt reene
In mijn gemoet gekoren, end de leer
Van dijn gericht my voirgestelt alleene.

16. Ick heb gevolgt dijn tuygenissen, Heer,
End aen dijn woirt gantz onbeweecht gehangen,
Dies laet my niet vervallen in oneer.
Dan sal ick recht met hertelijck verlangen
Den weg dijns Wets inloopen lancx so meer,
Als du mijn hert salt lossen uyt der prangen.

17. Leer my den wech van dijn geboden slecht,
Dat ick daer in recht toe recht aen mach treden,
End tot aent eynd’ vast blijf daer aen gehecht.
Geef my verstant, dat ik dijn Wet end’ zeden
In eewicheydt wel onderhouden mach,
End gadeslaen met s’hertzen innicheden.

18. Doe my den padt betreden nacht end dach
Van dijn gebot, end blijven steeds daer binnen:
Want tis mijn vreugt end alle mijn bejach.
Wend my het hert, en alle mijne sinnen
Om dijn gebot met vlijt te nemen aen:
End laet my doch geen giericheyt beminnen.

19. Mijn oogen keer, dat sy tgesicht niet slaen
Op ydelheyt, oft op onnutte saken:
Verquick my Heer, in dijne rechte baen.
Wil dijn beloft vast ende bundich maken
My dijnen knecht, die ick voeg mijn gemoet
Om tot dijn vrees end liefde te geraken.

20. De schand end spot die my nv vreesen doet,
Wil van my Heer, nae dijn genaede weiren:
Want dijn gericht is heylich ende goet.
Sie, Heer, ick heb een sonderling begeiren,
Tot dijn gebodt: het smaeckt my wonder soet.
Wil om dijn trouw gesontheyt my bescheiren.

21. Laet my dijn gunst genieten nv voort aen,
End’ dijne hulp: wil my Heer, vanden quaden
Nae dijn geloft, bevrijen end’ ontslaen.
Dat ick den lien, die my met schimp versmaden
Antwoirden mach, op al haer valsch verwijt:
Want ick vertrou op dijn woirt vol genaden.

22. Wt mijnen mont en wil te geener tijt,
Het heylich woirt der waerheyt seer wijt rucken,
Dewijl ik wacht op dijn gericht met vlijt.
Ick sal dijn Wet in mijn hert altijt drucken,
Om eewelijck end sonder af te staen,
Met all’ ootmoet daer onder my te bucken.

23. Daerom sal ick op eene ruyme baen
Vry ongestoort bewandlen mijne wegen,
Met dijn bevel wel neerstich t’overslaen.
Ick sal dijn woirt oock houden onverswegen,
End Coningen vertellen van dijn wet:
Ia sal dies niet beschaemt sijn noch verslegen.

24. In dijn gebod gantz reyn end onbesmet
Sal ick my, Heer, verlusten sonder treuren:
Want ick mijn hert met liefden daer op set.
Ick wil mijn handt tot dyne wet op beuren,
Die ick heb lief: so dat ick vlijtich lett
Op dyn gebot, end alle dyne keuren.

25. Gedenck des woirts gedaen tot dynen knecht,
Want du doest, Heer, dat ick al mijn vertrouwen
Heb op den grondt van dijn beloft gelegt.
Tis mijnen troost in alle mijn benouwen,
Want dijn beloft heeft my in mijn verdriet,
End inden noot by t’leven onderhouwen.

26. My is veel spijts, veel smaets, end spots geschiet
Van tstoute volck vol aller hooverdyen,
Maer ick en wijck van dijn geboden niet.
Op dyn gericht dwelck duert van eewge tyen,
Gedenck ick steeds: tis mijnen troost alleen,
Dwelck my verlicht in cruys end sware lijen.

27. Als ick aensie t’boos volck dat int gemeen
Dijn wet verlaet, die du ons hebst bevolen,
So overvalt my eenen schroom niet cleen.
Int vremde landt daer ick moest balling dolen,
Wat dijne wet tgedicht van mijn gesanck,
So dat ick noyt dijn woirt en heb verholen.

28. Ick heb by nacht gehouden in gedanck
Heer, dynen naem, end heb vast acht geslagen
Op dijne wet, welck was al mijn verlanck.
Dit self is my nae dijn goet wel behagen,
O God, gebeurt, om dat ick mijnen ganck
Na dijn gebot gestadich heb gedragen.

29. Du bist O Heer, myn erfdeel ende lot.
Ick heb wel vast in mijn hert voirgenomen,
Dat ick altijts sal volgen dijn gebot.
Voir dijn aenschijn heb ick Heer, laten comen
Met all’ ootmoet, mijn hertelick gebet:
Wil na dijn woirt my met genade vromen.

30. Ick heb wel scherp op al mijn doen gelet
End stracx gekeert mijn voeten sonder hellen,
Recht nae de baen van dijne heylge wet.
Ia hebbe my, om yeglijck te versnellen,
Daer in gespoeyt seer haestich ende radt:
End noyt versuymt, my nae dijn woirt te stellen.

31. Der boosen rot heeft my gerooft gehadt,
End my heel bloot end bijster willen maken:
Dies ick nochtans dijn Wet noyt en vergat.
Ter middernacht wil ick staen op, end waken,
Om dijnen naem te geven prijs end eer,
Van dijn gericht seer recht in alle saken.

32. Ick voege my geheelijck, end verkeer
By tvolck dat vreest voir dijner ongenaden,
End onderhoudt al dijn geboden, Heer.
Heer, deird is vol van dijn gunst end weldaden:
Bericht my doch, end dijn geboden leer,
Dat ick altijt my houd op dijne paden.

33. O Heer, du hebst my dijnen knecht gedaen
Seer vele deugts, na dijn beloft warachtich,
Op welck ick oock heb altyt vast gestaen.
Geef mynen geest, O Heer, myn God almachtich,
Den rechten smaeck, end onvervalscht verstant:
Want ick geloof, aen dyn gebot aendachtich.

34. Eer ick verneert werdd’ onder dyne hant,
So deed ick niet dan buyten s’weegs verdwalen,
Maer nu is my dijn woirt int hert geplant.
Heer, du bist goet, end laetst dijn goetheyt stralen,
Gantz over al: dies my tverstant verlicht,
End leer my doch in dijn Wet niet te falen,

35. Die op haer pracht met hoomoet sijn gesticht,
Gaen tegen my veel leugenen versieren:
Doch mijn gemoet is op dijn woirt gericht.
Haer hert is dick end vet, niet om bestieren,
Gelijck out ruet, oft als gesturckelt smout:
Maer mijnen lust is dijn Wet goedertieren.

36. Tis mijn geluck end welvaert sonder fout,
Dat ick van dy castijding heb ontfangen,
Op dat ick leer van dijn woirt het onthout.
Want dijn gebodt dwelck ick vast aen wil hangen,
Is beter, Heer, dan silver ende gout,
End dan al tgoet daer menschen na verlangen.

37. Dijn handt heeft my gemaeckt end toebereyt:
Geef my verstant dat ick te recht mach leeren
Het reyn gebodt, ons van dy voirgeleydt.
T’godsalich volck sal hem tot vreugde keeren
Als sy de deugt die du my doest, sien aen:
Want ick doch wacht op d’woirt Gods mijnes Heeren.

38. De daet O Heer, geeft my wel te verstaen,
Dat dijn gericht rechtveirdich is end goedich:
End dat du my met recht hebst moeten slaen.
Ick bidde dy, dat dijn gunst overvloedich
My nv vertroost, nae dijn gelofte, Heer,
Vast toegesegt, my dijnen knecht ootmoedich.

39. Dat dijn genaed end medelijden teer
My wedervaer’, op dat ick weer mach leven:
Want aen dijn Wet verlust’ ick my doch seer.
Laet schaemroot sijn die in hoomoet verheven
My stooten om, met onrecht end verraet:
Maer ick wil my tot dijne Wet begeven.

40. Dan sal sick tvolck met ongeveynst gelaet,
Tot mywaerts slaen, die vroom sijn end godsvruchtich,
End die dijn Wet recht kennen metter daet.
Geef dat mijn hert sy oprecht ende tuchtig,
In dijn gebodt, op dat ick niet met smaet
Beschaemt en word’, oft voir den vyant vluchtig.

41. D’wijl ick verlang na dijn hulp dach end’ nacht,
Mijn siel beswijmt, end wort geheel besweken,
Mits ick so seer op dijne woirden wacht,
Dat d’oogen schier my sprietlen ende breken:
Ick spreke vast in mijn hert, och wanneer
Salst du my Heer, eens troostelijck aenspreken?

42. Ick ben heel dorr’ van grooten rou o Heer,
Gelijck een vel, lang inden roock gehangen:
Doch dijn bevel vergeet ick nimmermeer.
Hoe lang sal my dit cruys noch soo hardt prangen
My dijnen knecht? wanneer salst du doen recht
Op die die my vervolgen om te vangen?

43. Thooveirdich volck dat my met haet bevecht,
Graeft kuylen diep, end soeckt my te doen vallen,
Dwelck niet en is nae dijn wet aengelegt.
Dijn wetten, Heer, sijn oprecht gantz end allen:
Ick word’ vervolgt met valschen haet end nijt:
Dies wil my doch met dijner hulp omwallen.

44. Ick was voirwaer mijn leven by nae quijt,
Mits tvolck my had ter eirden neer gedreven:
Doch ben ick noyt van dijn woirt afgeglijt:
Verquick my, Heer, end geef my weer het leven,
Nae dijn genaed: ick wil met allen vlijt,
Bewaeren twoirt dat du ons hebst gegeven.

45. Dijn woirt geduert O Heer, in eewicheyt
Gantz onbeweegt in shemels hooge throonen,
Die ons van dy oorconden claer bescheyt.
Dijn trou sal sick van stam tot stam verthoonen.
Du hebst wel vast gesticht het eirtrijck ront,
Dat het blijff staen, end mensche daer op woonen.

46. Tot heden toe, staet alle dinck gegront
Nae dijn bevel: mits alle creatueren,
Dijn dienaers sijn gehoorich telcker stont.
Hadd’ my dyn Wet, doe my thert swaer moest treuren,
Niet vast vertroost, end mynen geest verblijt,
Ick waer vergaen, end hadd’ niet connen dueren.

47. In eewicheyt wil ick te geener tijt,
Dyn heylig woirt end dijn bevel vergeten,
Want du daer doir my tleven hebst bevrijt.
Heer, ick ben dyn, dies mach ick my vermeten:
Daerom o Heer, help my doir dyne macht,
Want ick my poog om dyne Wet te weten.

48. Het godloos volck heeft op my nauw gewacht,
Om my te doen vergaen in haere lagen:
Maer op dyn woirt heb ick genomen acht.
Ick heb alhier op alles d’oog geslagen,
Hoe goet het sy, twort noch ten eynd’ gebracht:
Alleen dyn woirt streckt wyt, ten eewgen dagen.

49. Och Heer, hoe lief heb ick doch dyne Wet?
Tis tgeen daer ick van spreeck in al myn leven,
End daer op ick myn sinnen daeglycx set.
Dyn Wet heeft my meer wysheyts, Heer, gegeven,
Dan ick en vind’ in mynen vyant stout,
Om dat sy my altoos is by gebleven.

50. Dies ben ick nu veel wijser menichfout
Dan al die my self hebben onderwesen,
Om dat dijn woirt is al mijn onderhout.
Tverstant is my in wijsheyt opgeresen,
Oock boven dien, die ouder sijn van tijt,
Om dat ick houd dijn wetten hoog gepresen.

51. Ick heb altijts mijn voeten nau gemijt
Van alle quaet, end van onrechte wegen:
Op dat ick hiel dijn woirt met alle vlijt.
So dat ick noyt van sinnen was genegen
Om van dijn woirt te wenden mijn gemoet:
Want uyt dijn leer heb ick verstant gecregen.

52. Hoe is dijn woirt in mijnen mont so soet!
Gheen honich werck, noch soete honichraten
En vind’ ick Heer, nae mijnen smaeck so goet.
Ick heb verstant end wijsheyt boven maten
Daer doir gehadt, end ben geworden vroet:
Dies moet mijn hert bedroch end leugen haten.

53. Dijn woirt is, Heer, een keers die my verlicht
Voir mynen voet, om dijn baen na te sporen,
Een fackel claer daer ick my heel na richt.
Dies heb ick ook, Heer, eenen eedt gesworen,
Die blijven sal geheel onwanckelbaer:
Dat ick altijts dijn rechten wil oirboren.

54. Ick ben in druck, in last end kommer swaer,
Vernedert sijnd’ o God, van dyne handen.
Dies nae dyn woirt, in tleven my bewaer.
Neem’ gunstig aen de willig’ offeranden
Dijns lofs, die ick dy met den mont voirdraeg,
Leer myn gemoet in dyns Wets yver branden.

55. Du sietst, o Heer, dat ick myn siele waeg,
Als of sy waer in mijn hant telker ueren:
Maer ick vergeet dijn wet te geenen daeg.
Het godloos volck soeckt mijnen voet te stueren
Uyt een valsch hert, int gaeren van haer net:
Doch ick laet my van dijn woirt niet vervueren.

56. Dijn tuygnis, Heer, dijn woirt, end’ dijne wet
Is t’deel end t’lot dwelck ick wil eewig erven,
Tis mijne vreugt, daer ick mijn hert op set.
Ick heb mijn hert begeven alle werven,
Om dijn gebot end keuren onbesmet
Te volgen nae, tot dat ick coim te sterven.

57. Ick drage haet, end eenen wedersin
Tot schalck gepeys, end alle dobbel rancken,
Maer dijne wet is tgeen dat ick bemin.
Du bist o Heer, mijn schutting sonder wancken,
End mijnen scherm, mijn toevlucht ende schilt:
Op dijn woirt staet mijn hert end mijn gedancken.

58. Packt u van my, al die ghy qualijck wilt,
End boosheyt werckt: end ick sal onderhouwen
Het woirt mijns Gods, end sijn geboden milt.
Wil my o Heer, wel vastlijck onderbouwen
Na dijn geloft: dat ick int leven blijf.
Laet my niet sijn beschaemt in mijn vertrouwen.

59. Versterck my, Heer, end onderset my stijf:
So sal ick recht behouden sijn in vreden,
End sal dijn wet aenmercken met beklijf.
Du hebst de geen met voeten hart vertreden
Die dwalen af van dijn wet ende raet
Want tis om niet al wat sy listich smeden.

60. Du hebst de boos’ in haere valsche daet
Als onnut schuym van d’eirtrijck wech gesmeten:
Dies heb ick lief dijn oorcond boven maet.
Heer, dijnen schroom heeft my thert so beseten,
Dat my van vrees het hayr te bergen staet,
Als ick my poog dijn oordeel t’overmeten.

61. Ick heb goet recht end billickheyt gedaen:
Heer, wil my niet den vyandt overgeven,
Die niet en vreest met onrecht om te gaen.
Sy du mijn borg end loss mijn arme leven,
Dat my tboos volck in haeren overmoet,
Geen onrecht doe oft brenge tot het sneven.

62. Mijn oogen sijn beweent in overvloet,
Dewijl sy vast op dijn verlossing wachten,
End op het woirt van dijn gerechtheyt goet.
Wil dijnes knechts gebeden niet verachten,
Maer doe met my nae dijne gunste, Heer,
End leer my recht na dijne Wet te trachten.

63. Ick ben dijn slaef, end soeck alleen dijn eer:
Wil mijn verstant met dijnen geest verstercken,
Dat ick begrijp den gront van dijne leer.
Het is hoog tijt O Heer, om nu te wercken:
Want tboos volck heeft dijn wet te niet gebracht,
End’ gantzlijck niet op dijn woirt willen mercken.

64. Daeromm’ heb ick te meer daer op gewacht,
End lief gehadt van herten dijn geboden,
Ia meer dan gout end alle swerelts pracht.
Dies heb ick oock altijts o God der Goden,
Al dijn bevel voir goet end recht geacht:
End voir bedroch end valschen list gevloden.

65. Men merckt O Heer, in dijn warachtig woirt
Al om end om veel wonderen verholen:
Dies heeft mijn siel het selve nagespoirt.
Die slechts betreet den dorpel dijner scholen,
Hoe slecht hy sy, leert stracx daer goeden tucht,
End wort verlicht, so dat hy niet kan dolen.

66. Ick heb gegaept, gehijgt end seer versucht,
Uyt yver groot end hertelijck verlangen,
Na dijne wet: want tis al mijn genucht.
Sie Heer, op my, end laet my doch ontfangen
Sulck een genaed als hun is toegesegt
Die dijnen naem wt rechter liefd’ aenhangen.

67. Stier nae dijn woirt mijn stappen recht end slecht,
End laet my doch niet overwonnen blijven
Van boosen lust die mijn gemoet bevecht.
Verloss’ my Heer, van smenschen stout bedrijven,
End overlast, op moetwil slechts gesticht,
Ick sal dijn wet navolgen met beklijven.

68. Laet, Heer, den glantz van dijn lief aengesicht
My dijnen knecht in duysternis verclaren:
Leer my dijn Wet, dijn woirt end dijn gericht.
De tranen sijn my uyt der oog gevaren
Gelijck een beeck, om dat sy haeren plicht
Niet acht en slaen, om dijn wet te bewaren.

69. Du bist O Heer, rechtveerdig inden aert,
End dijn gericht is oock met alle reden
Alom van recht end billickheyt vermaert.
In dijne Wet hebstu oprechte seden
Bevolen Heer, end boven al begeirt,
Dat yeglijck soud’ na recht end waerheyt treden.

70. Den yver heeft my thert schier uytgeteirt,
Als ick bestont mijn haters te besinnen,
Die dus dijn woirt vergeten als onweirt.
Dijn woirt is doch van buyten end van binnen
Veel meer dan gout geloutert ende reyn:
Dies moetet oock Heer, dijnen knecht beminnen.

71. Ick ben gering van aensien ende kleyn,
Doch heb dijn Wet noyt inden wint geslagen,
Maer daer van steedts vermeldet int gemeyn
Dijn recht, O Heer, is recht ten eewgen dagen.
In dijne Wet wort ons nae dijne trouw,
Dijn waerheydt vast end’ eewich voirgedragen.

72. Ick was in ancxt, end in so grooten rouw
Dat my den moet begonde te begeven:
Maer dijn woirt, Heer, vervreugt mijn herte flouw.
Voirwaer dijns woirts gerechtheyt hooch verheven
Duert eewelijck, dies mijn verstant ontvou,
Dat ick daer doir behouden word’ int leven.

73. Ick heb tot dy van herten seer geschreyt,
End swaer gesucht: verhoor doch mijne reden.
Dijn woirt ben ick te volgen gantz bereyt.
Ick heb dy, Heer, wel hertelijck gebeden,
Verloss’ my doch uyt allen wederstoot,
So sal ick recht in dijn geboden treden.

74. Ick koim voir dy vroeg inden morgenroot,
Met mijn geschrey, ick wacht met hoip geduldig
Heer, op dijn woirt, in allen mijnen noot.
So dat my d’oog met waecken seer sorgfuldich,
Self heeft verrascht de vroege morgenwacht,
Int overslaen dijns woirts, so ick ben schuldich.

75. Hoor mijne stem, neem op mijn schreyen acht,
Na dijne gunst end mildicheyt seer goedich,
Na dijn gericht, verleen my nieuwe cracht.
Die valsch bedroch, seer gretich ende gloedich,
Naetrachten Heer, die hebben my genaeckt,
End van dijn Wet vervremt haer hert hoomoedich.

76. Maer du hebst dy oock naerder, Heer, gemaeckt,
Om my getrou te helpen uyt mijn trueren,
Dijn Wet is doch de waerheyt ongelaeckt.
Ick heb gekent van aen der eerster uren,
Dat dijn gericht is also vast gestaeckt,
Dat het gewis in eewicheyt sal dueren.

77. Sie mijn cruys aen, end mijnen swaren noot:
Help my daer uyt: want ick doch dijn gerichten
Wil nemmermeer vergeten tot der doot.
Heer, doe my recht, wil doch mijn saecke slichten,
End lossen my uyt anxt end swaer verdriet:
Wil nae dijn woirt my stercken ende stichten.

78. Het godloos volck geraeckt doch nimmer niet
Tot salicheyt, dewijl sy niet en vragen
Nae tgene Heer, dat dyn woirt ons gebiet.
Heer, dijn genaed end’ gunstig welbehagen
Is wonder groot: dies my gesontheyt schaf,
End tleven sterck, na dijn woirt, al mijn dagen.

79. De geen die my vervolgen stuer end straf,
Sijn machtig sterck, beyd in getal end crachten:
Maer ick en wijck van dijne Wet niet af.
Als ick aensach, al die na ontrouw trachten,
Het heeft my, Heer, int herte wee gedaen,
Dat sy dijn woirt niet houden in gedachten.

80. O Heer mijn God, gedenck end sie doch aen
Dat ick dijn Wet seer hertelijck beminne:
Wil nae dijn gunst my van den doot ontslaen.
Thooftstuck dijns woirts van t’eynd tot aen tbeginne,
Is waerheyt, Heer. Dijn recht sal so lang staen,
Dat het den loop der eewen overwinne.

81. De Vorsten slants vervolgen my nu meest
Gantz sonder recht, oft schult van mijnent wegen:
Doch heeft mijn hert voir dijn woirt slechts gevreest.
Iae in dijn woirt is all’ mijn vreugt gelegen:
Ick acht het so, gelijck die eenen schat
Gevonden heeft, oft grooten buyt gekregen.

82. Ick heb altijt een walg’ end haet gehadt
Van valsch bedroch, end alle leugentalen:
Maer hebbe lief dijns Wets den rechten padt.
Ick seg dy lof des daegs Heer, seven malen,
Mits ick vermerck, hoe recht sy dijn gericht:
Dwelck mijne tong moet telckemael verhalen.

83. Sy staen voirwaer in vrede vast gesticht,
Die dijne Wet met liefd’ altijt aenhangen,
Sy sullen sijn in wederstoot verlicht.
Ick heb mijn hoip op dijn heyl met verlangen,
O Heer, gestelt, end voorts nae dijn gebodt
Met grooten vlijt gerichtet mijne gangen.

84. Mijn siele poogt alleen O Heere God,
Om dijn gebodt wel neirstich t’onderhouwen,
Ick hebt seer lief, het is al mijn genot.
Dijn Wet end woirt bewaer’ ick goeder trouwen:
Want tgeen ick denck, end mijnes hertzen slot,
End mijnen wech, staet al in dijn aenschouwen.

85. Laet mijn geschrey Heer, naerderen tot dy:
End wil my doch verstant end wijsheyt geven,
So dat dijn woirt volvuert werd’ over my.
Laet mijn gebedt tot voir dy sijn verheven:
Verloss’ my doch, so du my toegeseyt
Hebst in dijn woirt: bewaer my in het leven.

86. Mijn lippen sijn tot dijnen lof bereyt:
Want du salst my verleenen seer genadig,
Heer, in dijn woirt verstant end onderscheyt.
Mijn tonge sal vry spreken end gestadich
Van dijn geloft, dewijle doch dijn Wet
Is alle weeg seer billick end rechtdadich.

87. Ick bidde dy, dijn hant doe my ontset,
In mijnen noot: want ick heb wtvercoren
Dijn heylig woirt, daer ick seer scherp op let.
Tis nae dijn heyl dat ick om vreugt t’oorboren,
Met greticheyt end groot verlangen gaep:
End mijnen lust is, dijn Wet nae te sporen.

88. Geef dat mijn siel weer nieuwe crachten raep,
Dat ick dijn lof elck eenen mach wtmeten:
Dijn woirt help my. Ick was als een arm schaep
Verdwaelt, end heb gantz geenen raet geweten.
Wil du doch selfs Heer, soecken dijnen knaep,
Want ick en heb dijn wetten noyt vergeten.