Den Cxx. Psalm.

1. Als ick met bangicheyt bevangen,
Riep God den Heer aen, met verlangen,
Op mijn gebedt, end clacht ootmoedich,
Gaf hy my stracx een antwoirt goedich.
Van lippen die niet doen dan liegen,
End tongen listig om bedriegen,
Verloss’ doch Heer mijn arme siel,
Dat haer gift my niet en verniel.

2. Wat voirdeel can dy daer uyt comen
Du leugenaer? Wat can dy vromen,
Dijn tonge ghiftich ende vinnich,
Vol schalckheyts ende dobbelsinnich?
De leugens van dy uytgegoten
Sijn scherpe pijlen afgeschoten,
Van eenes stercken schutters handt:
End als genever-kolen brandt.

3. Och hoe verdrietet my int herte!
Wat is dit voir een bitter smerte,
Dat ick hier doil in Mesecks hutten!
End moet my onder Kedar schutten!
Ach ick onsalich! my is bange,
Dat ick hier woinen moet so lange,
By lieden die stuer ende wreet,
Vreed ende vrientschap hebben leet.

4. Want mijnen lust is slechts tot vrede:
Maer als ick daer van met hun rede,
Sy gaen hun stracx ten crijge rusten,
Daer sy alleen haer in verlusten.