Den Cxxiij. Psalm.

1. Tot dijnwaerts Heer, die woonst in d’heemlen hoog,
Verheffen wy ons oog,
Als dienaers trou, die in druck end ellenden,
Haer tot hun meesters wenden:
Oft als een maegt, die haer oog end vertrouwen,
Strax keert tot haerder vrouwen,
So sien wy op, nae onses Godes erm,
Tot dat hy sick ontferm.

2. Ontferm dy dan, sy ons genadig Heer,
End dijn gunst t’onswaert keer.
Want wy so vol van svolcx versmaetheyt steken,
Dat ons het hert moet breken.
Het weeldich volck, spot onser seer hoomoedich,
Te veel end overvloedich.
Des schimps end smaets van dit volck stout end wreet,
Is onse siel verleedt.