Den Cxxiiij. Psalm.

1. Dat Israel vry spreeck, end uyt den mont:
Had ons de Heer, voirwaer niet by gestaen,
Had God niet self ons saeck genomen aen,
Doe al dit volck so hart ons tegen stondt,
Het waer met ons al over lang gedaen.

2. Sy hadden ons al levend’ ingeslickt
Na dat haer hert was over ons gestoort.
Nae dat den stroom met cracht liep over boort,
Wy waren al van dien tijt aen verstickt,
End inden grondt des waters diep versmoort.

3. Den stroom sloeg ons tot over thooft alreet,
End had ons al, te dier tijt omgebracht.
Maer God’ sy lof, hy heeft ons wel gewacht,
Dat wy geen roof van hare tanden wreet
En sijn geweest, also een yeglijck dacht.

4. Als tvogelken uyt s’voglers strick geraect,
So sijn wy oock ontcomen nu ter tijt:
T’net is ontwee: wy sijn los end bevrijt.
De Heer die eird end hemel heeft gemaeckt,
Is onse hulp in alle wederstrijt.