Den Cxxv. Psalm.

1. Die hun vertrouwen op God stellen,
Die sullen t’eeuwger stont,
Staen op seer vasten gront,
Als Sions berg, die sonder hellen,
Staet onbeweegt end kan niet swijken,
Noch nergens wijcken.

2. Gelijck Ierusalem int ronde,
Met bergen is bewalt,
End nimmermeer vervalt:
So is God nu, end t’allen stonde,
Rontom sijn volck, end salt beschermen
In sijnen ermen.

3. Want op der vromen lot end erve,
En sal tboos volck seer straf
Niet rusten sijnen staf.
Op dat sick tvroim volck niet en derve
Wt onverduldicheyt, begeven
Tot een boos leven.

4. O Heer, doe wel den vromen herten:
Maer vell’ de boosen om,
Die soecken wegen crom:
Met al die staen na boose perten.
Laet Israel doch spoedich treden,
In rust end vreden.