Den Cxxvi. Psalm.

1. Doe God uyt svyants stercke macht,
Tgevangen volck van Sion bracht,
Het docht ons eenen droom te sijn:
Oft een gesicht end loosen schijn.
Thert was so vrolijck, dat de monden,
End tongen ons na tlacchen stonden,
Het heydensch volck dwelck dit sach aen,
Sprack, God heeft dees lien veel gedaen.

2. Voirwaer dit is een seer groot werck,
Dat God ons doet doir sijn handt sterck:
Hier over sijn wy so verheugt,
Dat God ons doet so groote deugt.
Heer, wil oock d’ander mitgevangen
Thuys wederbrengen nae verlangen:
Dat waer, of eenen vloet wel diep
Door dorr’ end heete landen liep.

3. Die weenende met leet en smaet,
In d’eirtrijck spreyden haere saet,
Die sullen nu met vreugden gaen,
Om af te maeyen trijpe graen.
Sy gingen treurich haer saet saeyen,
Maer sullent nu met vreugden maeyen:
End vrolijck brengen haeren schoot,
Vol schooven terwe schoon end groot.