Den Cxxvij. Psalm.

1. So God het huys niet op en maeckt,
End self de handen daer aen slaet,
Al watmen bout, en brengt gheen baet,
Tis oock om niet al watmen waeckt,
Al is de wacht seer sterck vergaert,
Als God de stadt niet self bewaert.

2. Tis al vergeefsch soot God niet stuert,
Dat ghy des morgens vroeg opstaet,
End tsavonts laet te bedde gaet:
End met verdriet v broot besuert.
God geeft den mensch dien hy heeft lief
Als inden slaep, al sijn gerief.

3. Siet oock, als yemant kinders heeft,
Nae welck hy grootlijcx had verlangt,
De Heer moet daer van sijn gedanckt:
Want tis een erf, die God hem geeft.
Daerom een yeglijck vry gedenck,
Dat s’lichaems vrucht, is Gods geschenck.

4. End als een man in sijner jeugt,
Fraey kinders krijgt, die voir sijn doot,
Opschieten ende worden groot,
Dat is hem in sijn hert een vreugt:
Als eenen schutter sterck end stout,
Die pijlen inde handt noch houdt.

5. Wel hem, wiens koker toegerust,
Van sulcke pijlen is versien,
Want hem en sal geen leedt geschien,
Noch schaed oft schande met onlust,
Van sijnen vyandt sijn gedaen,
Als hy hem spreeckt met rechten aen