Den Cxxxiij. Psalm.

1. Och siet, hoe schoon hoe lustich is, end lieflick,
Dat broeders synd’ elcanderen gherieflick,
In eendracht tsamen sijn vergaert!
Tis als een salf zeer costelijck end goet,
Wiens soeten reuck het hert verquicken doet,
Die vant hooft neerdaelt inden baert.

2. Ia inden baert van Aaron priester weirdich
Van daer sy voorts haer cracht verbreyt seer veirdich,
Tot aen de zoomen van zijn cleedt.
Oft als den dau die vallend’ wt de locht
Op Hermons kruyn, van daer nat ende vocht,
Op Sions bergen haer verspreet.

3. Want even so verspreyt de Heer almachtig
Des segens cracht op dese schaer eendrachtig,
Dien d’eewich leven hy bereet.