Den Cxlviij. Psalm.

1. Ghy die bewoint het hemelsch hof,
Geeft God den Heer prijs ende lof:
Ghy die daer inder hoochten sijt,
Loift God den Heer gebenedijt.
Loift hem sijn Engels sterck van machten:
Loift hem ghy alle zijn heyrcrachten:
Son ende Maen loift sijnen Naem,
Met s’Hemels sterren al te saem.

2. Ghy hemelen der heemlen klaer,
Maeckt sijnen lof oock openbaer:
Met dwater dat daer boven hangt.
God werde van hun hoog gedanckt.
Want strax als hy twoirt heeft gegeven,
Is haere schepping aengeheven.
Hy onderhoudtse voort end voort
Uyt cracht van sijn almachtich woort.

3. Hy heeft hun een gebot gedaen,
Het welck sy niet voirby en gaen.
Du eird maeck sijnen Naem oock condt,
Ghy draken, end der zee afgrondt.
Vier, hagel, snee, end dampen kouwe
Wint ende stormen, hart end rouwe,
Die ghy verrichtet sijn gebot,
Loift al te samen onsen God.

4. Ghy bergen, heuvels, end tleeg dal,
Ghy ceders, ghy fruytboomen al,
Ghy al tgedierte van het velt,
Met tveeh end beesten ongetelt,
Tgewormte dat kruypt sonder schryden,
End vogels die de locht doirsnijden.
Ghy Coningen end volck van prijs,
Ghy vorsten ende Richters wijs.

5. Ghy frische ieugt, ghy maegden reyn,
Bedaegde mans, end kindren kleyn.
Loift God den Heer, wiens Name schoon,
Streckt over d’eird end s’hemels throon.
Hy heeft verheven sijns volcks horen,
Tot lof van sijn schaer wtvercoren:
Ick seg het Israels geslacht,
Dwelck hem naest is wt sijns bondts cracht.