Psalm 122

1. Ik ben verblijd, wanneer men mij
Godvruchtig opwekt: „Zie wij staan
Gereed, om naar Gods huis te gaan.
Kom, ga met ons, en doe als wij.”
Jeruzalem, dat ik bemin;
Wij treden uwe poorten in;
Daar staan, o Godsstad, onze voeten.
Jeruzalem is wel gebouwd,
Wel saamgevoegd: wie haar beschouwt,
Zal haar voor ’s Bouwheers kunstwerk groeten.

2. De stammen, naar Gods Naam genoemd,
Gaan derwaarts op; waar elk zich buigt
Naar d’ark, die van Gods gunst getuigt,
Waar elk Zijn Naam belijdt en roemt;
Want d’achtb’re zetel van ’t gericht,
Is daar voor Davids huis gesticht,
De rechterstoelen staan daar binnen.
Bidt, met een algemene stem,
Om vrede voor Jeruzalem.
Het ga hun wel, die u beminnen.

3. Dat vreed’, en aangename rust,
En milde zegen u verblij’;
Dat welvaart in uw vesting zij,
In uw paleizen vreugd’ en lust.
Om vriend en broed’ren spreek ik nu:
„De vrede zij en blijv’ in u,
Nooit moet haar nijd of twist verkloeken.
Om ’s HEEREN huis, in u gebouwd,
Waar onze God Zijn woning houdt,
Zal ik het goede voor u zoeken.”