Den eersten Psalm.

1. Die niet en gaet in der godloosen raet,
Die op den wech der sondaers niet en staet,
Noch op den stoel der spotters hem wil setten,
Maer dach en nacht heeft in des Heeren wetten
Al synen lust, ja spreect daer stadich van:
Dat is voorwaer een wel-geluckich man.

2. Hy sal gelijc zijn eenen schoonen boom
Geplantet aen een claren water-stroom,
Die tsyner tijt veel goede vruchten brenget,
Waer van geen blat en vallet noch versenget.
Soo crijcht die mensch geduerich heyl en spoet
Van Godes hant in alles wat hy doet.

3. ’tEn is soo met de goddeloose niet,
Maer als het caf dat heen en weder vlie’t
Van stercken wint verstrooyt en omgedreven
So sullen sy in Gods gerichte beven,
En niet bestaen, maer haest vergaen, beschaemt;
Sy werden by de vroome niet versaemt.

4. Der vromen wech den Heer bekennet is,
Hy draget sorg’ voor haer behoudenis,
Dies sullen sy geluckich zijn en blijven:
Maer die alhier een godloos wesen drijven
En wandelen in een verkeerde baen
Sy en haer doen te gronde moeten gaen.