Den iij. Psalm.

1. Hoe vele zijnse Heer
Die my benauwen seer!
Hoe vele die my quellen!
Hoe machtich is, o God,
Der goddeloosen rot,
Die tegens my haer stellen!
Wat zijnse menichfout
Die tot my spreken stout,
Vergaen zijn al syn krachten!
Syn God en helpt hem niet,
Maer laet hem int verdriet
Heel troosteloos versmachten.

2. Doch ghy zijt, Heer, mijn schilt,
Die my beschermen wilt,
Voor alle die my plagen,
Ghy doetet dat ick mach
Vry komen voor den dach
En ’thooft om hooge dragen.
Ick heb in mijn ellent
Mijn stem tot God gewent,
Mijn klachten opgeheven;
Oock heeft de trouwe Heer
Van synen berch vol eer
Goed’ antwoort my gegeven.

3. Dies sal ick rust ontfaen
En seker slapen gaen
Bevrijt voor allen schade,
Ick sal den morgen claer
Aenschouwen sonder vaer,
Want God wil my slaen gade.
Of hondert duysent man
My wilden grijpen an,
En sochten my te vellen,
’tWaer niet by my geacht,
Ick sou voor hare macht
Niet eenmael my ontstellen.

4. Comt Heer, toont dat ghy zijt
Met my tot aller tijt.
Ghy die al mijn vyanden
Op’t kinnebacken slaet
Verbrekende met smaet
In stucken hare tanden.
Ghy zijt het, Heere goet,
Die yder vroom gemoet
Te helpen zijt genegen,
Want op u heylich volck
Stort ghy een rijcke wolck
Van uwen milden segen.