Den viij. Psalm.

1. O Groote God, o onser aller Heere,
Hoe wonderbaer is uwes names eere!
Die over d’aerd’ hebt uwe majesteyt
Ia boven al de hemels uytgebreyt.

2. Van uwe macht zijn levende getuygen
De monden swack der kinderen die suygen,
Daer door dat ghy te schande hebt ghemaeckt
Den vyant die u mogentheyt versaeckt.

3. Maer als ick wil aendachtelijck bemercken
De Hemels hooch, Heer uwer handen wercken,
De sterren claer, de sonne en de maen
Die ordentlijck aen hare plaetse staen

4. Soo roep ick uyt by my verwondert seere,
Wat is doch aen den armen mensch, o Heere?
Wat is doch aen t’ellendich menschen kint
Dat ghy zijn best soo hertelijck besint?

5. Ghy maeckt hem schier den engelen gelijcke,
Ghy maeckt hem overvloedich ende rijcke,
Ghy hebt aen hem u goedicheyt betoont,
Met cieraet en met heerlijckheyt gecroont.

6. Ghy stelt hem over t’maecksel uwer handen,
Waer het oock is in d’aldervreemtste landen,
Ghy legt het alles onder zijnen voet,
Op zijn bevel het alles passen moet.

7. De schaepkens teer, der lammers grote hoopen,
De ossen vet die door de weyden loopen,
En al het vee, dat in het ruyme velt
Syn voeder soeckt, buycht onder zijn gewelt.

8. De vogels licht die aen den hemel singen,
De visschen glat die door de baren dringen,
En zijn oock van syn dienstbaerheyt niet vry,
Op dat het al hem onderworpen zy.

9. O goede God, o onser aller Heere,
Hoe wonderbaer is uwes names eere!
V grooten naem is lof en eere weert
In allen landen op de gantsche eerdt.