Den xvij. Psalm.

1. O Heere luystert na mijn recht,
Wilt mijn geroep genadich hooren,
En latet comen tot u ooren
De bede van u trouwe knecht.
Tot mijnen richter ick u make,
Siet ghy eens op de billickheyt,
En met een suyver onderscheyt
Geeft oordeel in mijn goede sake.

2. Ghy hebt my inder nacht doorsocht
En aen den proefsteen wel gestreken,
Ghy hoordet nooyt mijn tonge spreken
Yet anders als mijn herte docht.
Wat men my doe, of watmen segge,
Op u bevelen, Heer, ick merck,
En na des rovers boose werck,
Mijn leven ick niet aen en legge.

3. Maect mijne treden vast, o God,
Dat ick op uwe paden blijve,
En niemant my daer van en drijve,
Noch wijcken doe van u gebot.
Ghy hebbet dickmaels aengenomen
Mijn smeecken, Heer, in mijn ellendt,
Dies bidd’ ick, tot my u nu wendt,
En laet mijn reden voor u comen.

4. U goetheyt is een costel pant
Aen allen die op u betrouwen,
Wanneer de boose haer benouwen
Die wederstaen u rechterhant.
Gelijck den appel uwer oge
Beschermt my doch voor haer gewoel.
Geeft dat ick in de schadu coel
Van uwe vleugels rusten moge.

5. Op dat ick eenmael mach ontgaen
Hen die soo wredelijck my quellen,
En over-al my lagen stellen,
Ia booslijck na mijn leven staen.
Sy gaen als in haer vet besloten,
Haer tongen spreken fel en trots,
Sy meenen, de verwaende sots,
Ons gants te gronde neer te stoten.

6. Sy zijn gelijck een leeu, getercht
Door honger, die een roof wil halen,
Of ’t leeuken jonck, dat inde dalen
Om t’aes te vangen sich verbercht.
Staet op, Heer, treet hen onder d’ogen,
En slaetse haestelijck ter eerd’
Verlost mijn ziele met u sweert
Om haer te vellen uyt getogen.

7. Met uwe hant maeckt my gewis
Voor die haer gantslick overgeven
Der werelt, en die in dit leven
Besitten al haer erfenis.
Dien ghy versadicht hare lijven,
Dien ghy opvullet haren buyck
Met goeden, en oock het gebruyck
Daer van laet aen haer kinders blijven.

8. Maer ick sal in gerechticheyt
U aenschijn sien vol vreuchd’ en weelde
Als ick ontwaeck na uwen beelde
Versadicht van u heerlijckheyt.