Den xxij. Psalm.

1. Myn God, mijn God, waerom verlaet ghy my?
En in der noot en staet ghy my niet by?
Verr’ is u hulp, terwijlen dat ick ly’
En schier vertsage.
Den gantschen dach ick treurich na u vrage,
Den gantschen nacht mijn leet ick u voordrage,
Noch lett ghy niet, hoe deerlijck dat ick clage,
Op mijn gequel.

2. Doch Heer, ghy zijt de heylig’ evenwel
Die woonet onder u volck Israel,
Daer uwe eer men singet claer en hel
Met hert en monden.
Op u alleen wel-eer ons Vaders stonden,
Op u alleen sy hare hope grondden,
Die crachtichlijck haer banden hebt ontbonden
In droever tijt.

3. V biddende met vuericheyt en vlijt
Sy zijn van druck en commernis bevrijt,
En noyt beschaemt, want in al haren strijt
Sy bystant cregen.
Ick mach eylaes wel heeten daerentegen
Een worm die op der aerden is gelegen,
Geen mensch gelijc: verfoeyet allerwegen
En seer versmaet.

4. En yder die my siet in desen staet
Belacchet my die’t so ellendich gaet,
En schudt den cop, ja met een dul gelaet
Sy niet en mijden
Te roepen uyt: hy staet tot allen tijden
Op sijnen God: dat hy hem uyt het lijden
(Heeft hy hem lief) nu come te bevrijden
Met syner macht.

5. Doch hebt ghy my uyt moeders lijf gebracht,
Van s’moeders borst hebt ghy aen my gedacht,
En hebt gewilt dat ick sou nemen acht
Op u vermogen.
Soo haest ick van mijn moeder was getogen,
En eer ick noch haer borsten had gesogen
Hebt ghy belooft uyt enckel mede-dogen
Mijn God te zijn.

6. Daerom verlaet my niet, o Schepper mijn.
Wijckt van my niet, terwijl ick leg’ en quijn,
En niemant comt te weeren mijne pijn
Of troost te bringen.
Veel stieren sterck my dagelijx omringen,
De ossen vet uyt Basan my bespringen,
En met gewelt sy stedes op my dringen
In heeten moet.

7. Haer keele sich vervaerlijck open-doet,
Gelijck een leeu, die sijnen honger boet
Wanneer hy vint een schaepken, en bebloedt
Daer mee zijn kaken.
Mijn tranen my gelyck tot water maken,
Van een gescheurt al mijne beenen craken,
Als was het welck de vlamme comt genaken
Versmelt mijn hert.

8. Mijn cracht gelijck een potscherf dorre wort.
Mijn tong’ is aen’t gehemelte versmert,
In ’t stof des doots afschouwelijc en swert
Werd’ ick gebonden.
Ick ben omringt van veel verwoedde honden,
Der boosen keel heeft my by na verslonden,
Mijn handen en mijn voeten sy met wonden
Door-booren fel.

9. Mijn beenen al my schijnen door het vel,
Soo dat ick die gemackelijcken tel.
Sy sien my aen, en maken veel gerel
My ter oneeren.
Ia onder haer sy deylen mijne cleeren,
Sy werpen ’t lot na alle haer begeeren
Op mijnen rock, en willen haer niet keeren
Eer ’t is gedaen.

10. Dies Heere wilt van my niet verre gaen,
Maer goedichlijc wilt my o God bystaen,
Ghy zijt alleen die ick met menich traen
Aenroep in’t lijden.
Wilt mijne siel doch van het sweerdt bevrijden,
En van de geen die my aen allen sijden
Als honden dul aenvallende bestrijden
Met gramschap groot.

11. Verlosset my doch vander leeuwen stroot’,
Hoed’ my voor des eenhorens wreeden stoot,
Voor hem die my soect aentedoen den doot
Wilt my verstercken.
Soo sal ick mijne broeders leeren mercken
Op uwen naem, en wonderlijke wercken,
V roemende int midden uwer kercken
Vrymoedelijck.

12. En seggen, prijst den Heer van hemelrijck
Ghy die hem vreest, en looft hem al-gelijck
Ghy Iacobs saet, roemt hem die uyt den slijck
Verlost de ermen.
Sijn aengesicht keert hy niet van haer kermen,
Maer is geneycht sich harer te ontfermen.
Wanneer ick riep dat hy my wou beschermen
Ben ick verhoort.

13. Dies sal ick Heer met een luyd-ruchtich woort
Voor vele volckx u eere brengen voort,
Oock mijn beloft aen zijn bestemde oort
Met lust betalen.
’tSachtmoedich hert sal voedsel by u halen
Op die u soect u goedicheyt sal dalen,
En die u prijst sal leven buyten qualen
Ia sonder end’.

14. De Heere sal zijn over al bekent
De Heydens self hy syn genade sendt,
Sy hebben haer tot onsen God gewendt
Met knien gebogen.
Hem komet toe het opperste vermogen,
Syn coninckrijc hy heerlijck sal verhogen
En alles moet syn heerschappy gedogen
Int aertsche dal

15. Die vergenoecht zijn sullen met geschal
V geven danck, oock die in ongeval
Van hongers-noot zijn mager ende smal
Ia naulijcx leven.
Haer saet hem sal tot uwen dienst begeven,
En wat van haer sal wesen overbleven
Sal by u volc noch werden opgeschreven
O hoochste Heer.

16. Oock sullen van haer comen and’re meer
Die voort en voort verbreyden uwe leer
Waer door dat u gerechticheyt in eer
Hooch wert verheven.