Den xxviij. Psalm.

1. O Heere mijn steenrotze machtich,
Tot u ist dat ick roep aendachtich.
Wilt mijn gebet genadich hooren,
Want, soo ghy van my wendt u ooren,
Soo werd’ ick als die in het graf
Wert hopeloos gestooten af.

2. Wilt Heer u neygen tot mijn kermen
Als ick uytbreyde mijne ermen.
Als ick in uwen tempel trede
Voldoet genadich mijne bede.
Neemt my niet wech met die haer spoen
Om onrecht en gewelt te doen.

3. Haer tonge spreect van vreed’ en segen,
Maer ’tquade is int hert gelegen.
Wilt haer na hare boosheyt geven,
En na haer ongeregelt leven.
Laet meteen wel-verdiende pijn
Haer wrevelmoet geloonet zijn.

4. Want sy en willen niet bemercken
O Heer u wonderlijcke wercken.
En nooyt en quam in haer gedachten
V groote daden te betrachten.
Daerom sult ghyse neder-slaen
Soo datse niet weer op en staen.

5. Gelooft sy God, die van mijn smeken
Met syne gunst niet is geweken.
Hy is mijn schilt, mijn stercke veste,
Hy helpt, en doet met my het beste.
Mijn hert in my van vreugd’ ontspringt,
Mijn tonge hem een lofsanck singt.

6. Hy stercket syne uytvercoren,
Hy laet zijn Coninck niet verloren.
O Heere, laet u trouwe erven
V rijcken segen doch verwerven.
Op goede weyde haer geleydt,
Verhoochtse in der eeuwicheyt.