Den xxix. Psalm.

1. Ghy aensienlijcken in macht,
En ghy Vorsten groot geacht,
Geeft den Heere sterckt en eer,
Eert den naem van sulck een Heer.
Neyget u voor onsen Coning’
In syn hooch-verheven wooning’
Inden tempel schoon en prachtich
Stortet u gebedt aendachtich.

2. Op het water bruyst syn stem,
Aenden hemel hoortmen hem,
Sijnen donder uyt de locht
Over ’t grondeloose vocht
Is een tuygenis der eeren
En der groote cracht des Heeren,
Die daer door soo merckelijken
Sijne heerlijcheyt doet blijcken.

3. Godes stemme slaet ter neer
Cederen, ja werpt om veer
Cederen die haren top
Op den Liban steken op.
Libanon begint te trillen,
Sirion is niet te stillen,
Als de calvers, als de iongen
Van den eenhoorn doen haer sprongen.

4. Godes stem de wolcken scheydt
Ende vlammen daer uyt breydt.
Sy doet beven de woestijn,
Kades doetse voelen pijn,
En de hinden soo vervaren
Dats’ ontijdich moeten baren,
En der bosschen groene loten
Van haer bladen sich ontbloten.

5. Maer in synen tempel weert
Wert de Heere hooch geeert,
Daer hem lovet yderman,
Daer hem volcken bidden an.
God als richter was geseten
Op de sond-vloet ongemeten,
Ia een coninck is de Heere
Eeuwichlijck verhoocht in eere.

6. God, door wien het alles leeft,
Aen den zijnen sterckte geeft.
God, de gever vande vree,
Deylt haer synen segen mee