Den xxx. Psalm.

1. Nae dat ghy Heer my hebt bevrijt
En dat ghy nimmermeer en lij’t
Dat mijnen vyant hem verbly
En hem beroemen over my
Den prijs die ghy daer voor zijt weerdich
V te bewijsen ben ick veerdich.

2. Als ick u heb geroepen aen
Gesontheyt heb ick, Heer, ontfaen;
Ick was ter hellen afgedaelt,
Maer ghy hebt my daer uyt gehaelt:
Ghy hebt my ’t leven willen sparen
Daer ick was in het graf gevaren.

3. Ghy alle die syn gonst geniet,
Verbreyt syn eere met een liet,
En heylicht syn gedachtenis.
God nimmer soo verbolgen is
Of synen toorn die elck doet schricken
Verdwijnet gants seer haestelicken.

4. Maer syn genaed’ en goedicheyt
Door al ons leven hy verspreyt.
Daerom het menichmael geschiet
Dat s’avonts wy syn in verdriet
Maer als dan rijst den schoonen morgen
Soo comt de blytschap na de sorgen.

5. Alst my na mijnen wille ging’
En wel gelucte alle ding’
Doe heb ick by my overleyt,
Nu vreese ick geen tegenheyt,
Dewijl ick uwe gunst bemerckte
Die mijnen berch geweldich sterckte.

6. Maer, als van my in mijn ellent
V aengesicht was afgewendt,
Verbaest viel ick u, Heer, te voet,
En riep tot u met dwegen moet:
Wat nut can’t u, o Heere, geven
Dat afgesneden wort mijn leven?

7. Als ick geworden ben tot stof
Sal ick dan roemen uwen lof
En uwe waerheyt maken groot?
Verhoort my, Heer, in desen noot,
Ontfermt u mijns, en my bewaret
Die soo veel droefnis wedervaret.

8. Ghy hebt mijn jammerlijck geschrey
Verandert in een blyden rey,
Den sack des treurens uyt gedaen,
Met vreuchde my getogen aen.
Dies, o mijn God, tot allen tijden
Sal ick u goedicheyt belijden.