Den xxxiij. Psalm.

1. Vveest nu verheucht al ghy oprechten,
In God den Heere u verblijt.
’tLof in den mont van syne knechten
Is aengenaem tot aller tijt.
Laet der harpen snaren
Constich openbaren
Synen roem en eer,
Psalters ende kelen
Singen ende spelen
Onsen God en Heer.

2. Syn hoogen name sy gepresen
Met nieu gedicht van soeten toon,
Syn eere moet gesongen wesen
Met stemmen liefelijck en schoon.
Want het woort des Heeren
Dat hy ons wil leeren
Oprecht is en goet,
Trouwe canmen mercken
Inde groote wercken
Die de Heere doet.

3. Gerechticheyt en recht te plegen
Is boven al hem lief en weert.
Syn goedertierenheyt en segen
Vervullet heeft de gantsche eerd’
Door het woort des Heeren
Zijn na syn begeeren
d’Hemelen gewracht:
Door syns Geests vermogen
Cierlick is voltogen
Alle haer heyrcracht.

4. De woeste zee met hare stromen
Heeft hy op eenen hoop vergaert,
En in den diepen gront doen comen
Daer hyse als een schat bewaert.
Dat voor syn geruchte
Al de werelt duchte,
Alles wat hem rept
Op de gantsche aerde
Houde hem in waerde
Die sulck wonder schept.

5. Want alles wat God heeft gesproken
Is haestelijck geweest gedaen,
Aen syn gebot heeft niet ontbroken,
Maer ’t is geschiet van stonden aen.
Vremder volcken lagen
Listen en aenslagen
Keerde God de Heer,
Wat de heydens dachten,
Waerse ooyt na trachtten
Stortte hy om-veer.

6. Maer de voorsienicheyt des Heeren
Doet syn voornemen vast bestaen.
Wat hy besluyt can niemant weeren
Maer moet in eeuwicheyt voortgaen.
Salich en vol eere
Is het volck wiens Heere
God almachtich is,
Salich, die te voren
Hy heeft uytvercoren
Tot syn erfenis.

7. De Heer siet nederwaerts op eerden
Van synen hemel hooch-gebout,
Der menschen kinders cleyn van weerden
Hy onderscheydelijck aenschout.
God de groote Coning’
Wt syn vaste woning’
Neerstich achting’ heeft
Op der menschen seden,
En wat hier beneden
Levet ende sweeft.

8. Want sekerlijck, God heeft alleene
Geschapen self des menschen hert:
Dies op haer wercken een voor eene
Wel scherp van hem gelettet wert.
Menicht van soldaten
Helpen can noch baten
Eenen coninck groot.
Dapperheyt int strijden
Geensins can bevrijden
Eenen helt in noot.

9. Die op een moedich peert vertrouwet
Bedriegt hemselven alte seer.
De sterckheyt daer een man op bouwet
Beschermet hem doch nimmer meer.
Maer des Heeren ooge
Wt den hemel hooge
Op de vrome siet.
Die na hem verlangen
En hem vast aenhangen
Die verlaet hy niet.

10. Hy sal geluckelijck haer leven
Verlossen uyt des doots gewelt,
En haer genoechsaem voetsel geven
Als sy met honger syn gequelt.
Alle onse crachten
Op den Heere wachten
Bly en onbesorcht.
Syne hulpe minlijck
Is een schilt on-winlijck
En een vaste borcht.

11. Dies onse ziel moet boven maten
In God den Heere wesen bly.
Op hem alleen wy ons verlaten:
Op synen naem vertrouwen wy.
Heere God almachtich,
Maeckt ons doch deelachtich
Vwer goedicheyt.
Want in anxt en smerte
Ons verslagen herte
Vwen troost verbeyt.