Den xxxiiij. Psalm.

1. Ick wil tot aller tijt
God loven uyt des herten gront,
Oock sal vertellen mijnen mont
Syn eere vreet en wijt.
’tIs mijner sielen vreucht
Als onse God gepresen wert:
Dit hoorende ’t ootmoedich hert
Wort lieffelijck verheucht.

2. Laet ons te samen tree’n
En heerlijck loven al-gelijck
Den name Gods van hemelrijck,
Wy die hier syn by een.
Mijn God verhoorde my
Als ick hem socht en riep hem aen,
Wt droefheyt die my had bevaen
Ben ick geworden vry.

3. Die tot den Heere vliet
En heeft op hem syn toeversicht
Sal van syn claerheyt syn verlicht,
Beschaemt en wert hy niet.
De arme inder noot
Hief tot den Heere syne stem,
Die hoorde en verloste hem
Wt allen wederstoot.

4. De engelen ront-om
De vrome haren leger staen
Dat haer geen vyant grijpe aen
Noch onheyl overcom.
Nu smaket en aenschout
Dat God is vriendelijck en goet,
Wel salich is hy wiens gemoet
Op hem alleen vertrout.

5. Vreest God en doet hem eer
Die u tot heylicheyt begeeft,
Want die in syne vreese leeft
Ontbreecket nimmermeer.
Een leeuwe spijs begeert
En dickwils die niet vinden can,
Maer die den Heere roepet an
Geen voetsel en ontbeert.

6. Comt hier ghy kinders al
En my wel neerstelijck toehoort:
De vreese Godes uyt syn woort
Ick u wel leeren sal.
Wie isser, segget my,
Die lust tot goede dagen heeft?
En geern in soeten vrede leeft
Van stoorenisse vry?

7. V tonge wel bewaert
Op datse niet en spreeck’ onrecht,
Dat ghy den mensche goet en slecht
Niet valschelijck beswaert.
Vliet ’t quade, vlytich spoort
Na t’goede: jaecht den vrede naer
Gods ooge neemt de sulcke waer,
Syn oore haer verhoort.

8. God strengelijck aensiet
Hem die tot quaet begeven is.
En hy sal syn gedachtenis
Eens maken gants tot niet.
De vroom’ in haer elend’
Steets hebben tot den Heer geschreyt,
Die helptse uyt haer treuricheyt,
Verlossing’ hy haer sendt.

9. De Heere is na by
Dien die van herten syn benout,
En die vol droefheyt hy aenschout
Maeckt hy van plagen vry.
Die vroom is van gemoet
Geraeckt in menich ongeval,
Maer God hem haest verlossen sal
Van allen tegenspoet.

10. God houdt soo lief en weert
Self syn gebeenten, dat niet een
Van die gebroken werd’ ontween
Noch eenichsins verseert.
Der boosen slimme saeck
Brengt over haer het grootste quaet,
Voorseker, die de vroomen haet
Crijcht syn verdiende wraeck.

11. God sal van druck ontslaen
Al die hem dienen na syn wet:
Die op den Heer syn hope sett
Sal nimmermeer vergaen.