Den xxxv. Psalm.

1. Twist met mijn twisters, bid’ ick, Heer,
Doet mijn bestrijders tegen-weer,
Grijpt aen den schilt, vaert de rondasse,
En tot mijn bystant u doch rasse,
De spiesse voor my henen vel’t,
Snijt af den wech, besett het velt.
Spreeckt tot mijn ziel, ick ben alleen
Die u bewaert, en anders geen.

2. De schaemt bedecke haer aenschijn
Die vyant van mijn leven zijn,
Sy moeten haest te rugge keeren
Al die my trachten te onteeren.
Gelijck het caf dat henen stuyft
Wanneer de wint daer onder snuyft.
Gods engel coomse op het lijf
Die gins en weer haer henen drijf.

3. Haer wech sy slibberich en glat,
Vol duysternis sy haren pat.
Des Heeren engel moetse jagen
En quellen haer met alle plagen.
Om dat sy een verborgen net
My hebben in een cuyl geset,
Om my te storten in het graf:
Daer ick geen oorsaeck haer toe gaf.

4. Hem overcome herten-leet
Wanneer hy niets daer van en weet.
Hy moet int net self syn gevangen
Dat voor mijn voeten was gehangen.
Maeckt dat den booswicht onvoordacht
Versmoore in zijn eygen gracht.
Dan wert mijn ziel in u verblijt
O Heere die mijn heylant zijt.

5. Mijn beenen sullen algelijck
Wtroepen: wie is u gelijck,
Die aende swacke latet mercken
Veracht, en helptse vande stercken?
Ghy die de arme cleyn-geacht
Verlosset uyt haers roovers macht.
Veel valsche tuygen vol van list
My eyschten ’t geen ick niet en wist.

6. Voor ’t goet sy hebben quaet gedaen
En na mijn leven oock gestaen.
Maer ick, doe sy in cranckheyt lagen
Heb eenen sack om haer gedragen.
Ick heb gevast in haren noot.
Mijn bede keerd’ in mijnen schoot.
Voor haer ick quelde mijnen geest
Als oft mijn broeder waer geweest.

7. Ick gink int swart, als eener claecht
Die rou om syne moeder draecht.
Maer als ick wat begon te glijden
Ick speurde dat sy haer verblijd’den.
Sy quamen opentlijck by een
Geheel verslagen, soo het scheen.
Haer cleders hebben sy gescheurt,
En over mijnen val getreurt.

8. Maer onder hare tafel-broers
Sy spotteden met veel rumoers.
Sy sloegen vrolijck in haer handen,
En knersten over my haer tanden.
Hoe lange siet ghy, Heere, toe?
Mijn droeve ziele bystant doe.
Mijn ziele eensaem ende flaeu
Wilt rucken uyt der leeuwen claeu.

9. Ick sal u prijsen boven al
Int midden van een groot getal.
Ick sal met danck u eere singen
By machtige vergaderingen.
Laet mijne vyanden vol spijt
Doch over my niet syn verblijt.
Noch my toe-wencken schamperlijck
Die my doen schaed’ en ongelijck.

10. Van geenen vrede spreken sy,
Maer vonden van bedriegery
Sy tegen die inwendich brouwen
Die geern in stilheyt leven souwen
Sy roepen, in mijn groote smert,
Met monden seer wijt op-gesper’t:
Ha! ha! soo most de sake gaen!
Wy sien het met genuechten aen.

11. Ghy Heere, die haer oock wel siet,
Wilt hier toe langer swijgen niet,
Noch u van my soo verre maken:
Maer, om te redden mijne saken,
Ontwaeckt, en toonet uwe macht,
My recht te doen zijt doch bedacht.
Dat sy die soecken mijn verdriet
Haer over my beroemen niet.

12. Dat sy niet seggen vol van vreucht,
Ha! onse ziele, weest verheucht,
Hy is vergaen, en heel verbeten,
Wy hebben hem als op-gegeten.
Maeckt die doch schaemroot en versmaet
Die haer vermaken in mijn quaet.
Laet die met schande syn becleet
Die haer verheffen in mijn leet.

13. Maer latet wesen wel-gemoet
De gene die my gunnen goet,
En met mijn onschult zijn te vreden:
Dat sy gebruycken dese reden;
Gelooft sy God, die synen knecht
Welvaren geeft, en doet hem recht.
Soo sal door my steeds zijn verbreyt
Den roem van u gerechticheyt.