Den xl. Psalm.

1. Nae dat ick heb lanckmoedichlijck verwacht
Den Heere in mijn swaer ellendt
Soo heeft hy hem tot my gewendt,
En heeft gehoort mijn jammerlijcke clacht.
Wt eenen modder-cuyle
En uyt den slijck seer vuyle
Met cracht hy my uyt-tooch:
Hy heeft mijn voeten vast
Tot synen wech gepast
Op een steenrotze hooch.

2. In mijnen mont heeft hy een lofsanck soet
Gegeven, en een nieuwe liet;
Elck sal hem vreesen die het siet,
En leeren, dat op God men hoopen moet.
Wel dien die int benouwen
Den Heer alleen vertrouwen,
En d’oogen niet en slaen
Op die de hoovaerdy
Of de bedriegery
Leyt van de rechte baen.

3. V wercken, Heer, zijn groot en wonderbaer.
V goedicheyt in raet en daet
Bewijst ghy aen ons sonder maet,
Wie canse recht vertellen allegaer?
Wanneer ick die wil loven
’tGetal gaet my te boven.
Slacht-offer noch geschenck
Begeert ghy; maer daer voor
Doorboort ghy my het oor
Dat ick steets aen u denck.

4. Brant-offer u gants niet ter herten gaet.
Sond-offer smaket u niet meer;
Doe seyd’ ick: siet, ick come neer,
Want in u boeck van my geschreven staet.
Gehoorsaem my te dragen
Na al u wel-behagen
Is mijner zielen lust.
V goddelijck gebot
O alderhoochste God
Diep in mijn herte rust.

5. Ick heb vercondicht u gerechticheyt
In der gemeente overluyt.
Ghy weet, dat ick niet toe en sluyt
Mijn lippen, maer heb uwen lof verbreyt.
Van u getrouwe waerheyt
En van u hulp uyt swaerheyt
Spreeck ick int openbaer.
Ick prijs’ u goedicheyt
En u lanckmoedicheyt
In een seer groote schaer.

6. Dies weert van my doch uwe gunste niet.
V trouwe wacht beschutte my,
V reyne waerheyt my bevry
Voor herten-leet en doodelijck verdriet.
Veel qualen my omringen,
Mijn sonden op my dringen,
’tGesichte my ontwijckt,
Sy zijn in meerder tal
Als mijne hayren al.
Dies ’therte gants beswijckt.

7. O God, verlosset my genadelijck,
Tot mijne hulpe u doch haest’,
Laet schaemroot werden en verbaest,
Die trachten my te dooden smadelijck.
Laet die te rugge keeren
Die mijn verderf begeeren,
Verdoetse, Heere God,
Die roepen wulps en bly
Ha! ha! dat sochten wy!
Tot mijnen hoon en spot.

8. Maer laet in u syn hertelijck verblijt
Een yeder die u naem bemint,
En in u heyl syn wellust vindt,
Op dat hy seg’ God sy gebenedijt.
Arm ben ick en ellendich
Maer mijnen God bestendich
Sorgvuldich op my siet.
Ghy helpt my door u cracht,
V bystant ick verwacht.
Comt, Heer, en toevet niet.