Den xlj. Psalm.

1. Vvel hem die by den crancken seer benout
Verstandelijck hem hout.
Die sal van God genadich zijn bevrijt
Inden bedroefden tijt.
Op aerden hem de Heere leven doet
Gesont, met goeden spoet.
Ghy laet niet toe, dat sulck een inde macht
Sijns vyants werd’ gebracht.

2. Als hy op synen leger schier verstickt,
Van God wert hy verquickt;
De Heere sal veranderen syn wee,
Als hy leyt bedde-ree.
In myn elend sprack ick, o Heer, tot dy,
Ontfermt u over my
Geneest mijn ziel, ick hebbe my ontgaen,
En tegen u misdaen.

3. Mijn vyanden uyt een vergiftich hert
My wenschen vele smert.
Wanneer sal hy eens sterven, vragen sy,
En synen naem daer by?
Comt yemant my te troosten met den mont,
Die bergt in synen gront
Het boose; want soo haest hy van my gaet
Hy spreket alle quaet.

4. Sy die my haten met groot ongelijck
Tsaem morren heymelijck.
Een yeder denckt, hoe hy my best verdruc
En breng’ in ongeluck.
Sy seggen: om een schandelijcke daet
Leyt hy in desen staet.
Hy is so mat, dat hy niet can ontgaen,
Noch weder op sal staen.

5. Ia selver, een die scheen mijn trouste vrint,
Dien ick soo had besint,
Mijn vrint, die met my at mijn broot seer soet
Heft tegen my den voet.
Maer hebt doch, Heer, meedogentheyt met my,
Die soo veel aanstoot ly:
Richt my weer op, dat ick het haer eenmael
Recht wederom betael.

6. Nu merck ick dat mijn doen u Heer behaecht,
En ghy my gonste draecht,
Nu ghy niet toelaet dat mijn weer-party
Mach juychen over my.
Ghy gevet my u goddelijck geleyd’
In mijn oprechticheyt,
Ia eeuwichlijc stelt ghy my voor het licht
Heer, van u aengesicht.

7. Gepresen sy de God van Israël
Met eeuwich lof en spel.
Syn eere sy verbreydet voor en naer.
Ia, Amen, dat sy waer.