Den xlv. Psalm.

1. Myn herte wil een schoon gedicht voortbringen.
Ick sal met lust van eenen Coninck singen.
Mijn tonge wil hem prijsen boven al
Veel snelder alst een schrijver schrijven sal.
Ghy hebt den roem in schoonheyt uyt te steken,
Geen menschen kint mach by u zijn geleken.
Genaed’ is in u lippen uytgebreydt,
Dies segent u de Heer in eeuwicheyt.

2. Ghy stercke helt, onwinbaer in het strijden
Neemt u geweer, en gord’ aen uwer syden
V sneedich sweert, ’twelc u is een cieraet
In uwen hoogen Conincklijcken staet.
Treet op u coets’ in ongemeene claerheyt:
Rijdt met geluck opt suyv’re woort der waerheyt.
Genaed’ en recht hen t’uwaerts moeten spoe’n,
Soo sal u hant seer groote daden doen.

3. V pijlen scherp om alles door te dringen
De volckeren tot uwen voeten bringen:
Ia door het hert, afvliegende, sy gaen
Van alle die den Coninck wederstaen.
V throon, o God, in eeuwicheyt sal blijven,
Geen tijts-beloop en sal u daer van drijven.
De scepter van u hoochste majesteyt
Is eenen scepter van gerechticheyt.

4. Ghy haett het quaet, het recht-doen ghy beminnet,
Daerom, o God, heeft God u soo besinnet
Dat hy u salft met vreuchden-oly soet
Veel meer als hy u mee-genoten doet.
Myrrh’ aloë, en edele cassye,
Met soete locht van vreemde specerije,
O coninck, doet wel-riecken u gewaet
Als ghy uyt u yvooren camer gaet.

5. De dochters schoon der Coningen u eeren
En volgen na in costelijcke cleeren,
De Coningin staet aen u rechterhant
In louter gout van Ophyr ’t rijcke lant.
Hoort dochter, siet, wilt uwe ooren neygen:
V lant, u volck, en al wat u was eygen,
Vws Vaders huys laet uyt u herte gaen,
Vergeet het al, en denckter niet meer aen.

6. Soo sal hy die u lief heeft boven allen
In u gestalt oock scheppen syn gevallen.
Hy is u Heer, die u dees eer aendoet:
Voor hem alleen ghy u neer-buygen moet.
Het volck van Tyr in schatten overvloedich
Brengt u geschenck, en smeecket u deemoedich.
Inwendich schoon zijt ghy, o Conincx kint,
Met gout verciert het fijnste datmen vindt.

7. In een gewaet gants const-rijck gebordueret
Wert tot haer Heer des conincx bruyt gevueret,
Haer maegden cuys, en menich gesellin
Eerbiedichlijck oock treden tot hem in.
Met herten-lust sy sullen zijn geleydet
Ter plaetsen die by hem haer is bereydet,
In het paleys daert al in vreuchde leeft,
Daer hy syn throon, daer hy syn wooning heeft.

8. In stede van u machtige voorsaten
Sult ghy voortaen veel kinderen na-laten
Verheven in een vorstelijcken stant
Als eygenaers en Heeren van het lant.
Ick wil u naem gedencken, en beduyden
Van stam tot stam by allerhande luyden.
Van volck’ren veel sal stedes zijn verbreyt
V lof u roem, u eer in eeuwicheyt.