Den L. Psalm.

1. Der goden God de Heere spreken sal,
En roepen tsaem het heele aertsche dal,
Van’t rijsen tot aen’t dalen van de son;
Gods claerheyt sal voortbreken uyt Sion.
Met heerlijckheyt en cieraet uytgelesen
Comt onse God, die niet sal stille wesen.

2. Voor syn gesicht gaet een verteerend’ vuyr:
Ront-om hem heen een stormwint fel en stuyr.
Hy daecht de aerd’ en ’shemels helder licht
Om met zijn volck te treden int gericht:
Vergadert my, spreeckt hy, mijn trouwe vrinden
Die mijn verbont en offer ooyt beminden.

3. Den hemel hooch int openbaer verbreydt
Gods heylich recht en syn gerechticheyt.
Hoort toe mijn volck, u, Israël, ick meen:
Ick ben u God, daer is ooc anders geen.
Ick sal u om u offers niet beswaren
Die dagelijcx ick speur op u altaren.

4. Wt uwen stal noch ossen ick begeer
Noch bocken; die self eygenaer en Heer
Ben van het vee der bosschen: ’tis al mijn,
De beesten die op duysent bergen zijn,
De vogeltjens die aenden hemel swieren,
En in het wout de ongetemde dieren.

5. Al had’ ick honger, ick en seyds u niet,
Want al de aerd’ is onder mijn gebiet.
Meynt ghy dat ick moet eten stierenvleysch?
Of bocken bloet, om dat te drincken, eysch?
Neen: offert danc, vercondiget mijn eere,
En u beloft betalet God den Heere.

6. Aenbiddet my, ick sal uyt uwen noot
V helpen, en ghy sult my maken groot.
Maer God spreeckt aen den schalcken seer verstoort:
Wat ist, dat ghy dus spreket van mijn woort
En neemt mijn bont in uwen boosen monde
Daer ghy de straf doch hatet inden gronde?

7. Nae dat ghy oock hebt mijn bevel versmaet,
En als ghy noch een dief siet, met hem gaet:
Ghy loopt verblint den overspelers naer,
Iae hebbet oock u eygen deel met haer,
Ghy wen’t u mont tot reden die niet deugen,
V tong’ versiert bedroch en valsche leugen.

8. Ghy sitt en relt van uwen broeder quaet,
Ghy doet den soon van uwe moeder smaet.
Dit doet ghy, en, om dat ick swijge stil,
Ghy meynt dat ick als ghy oock wesen wil.
Maer ick sal u noch om u boosheyt quellen,
En uwe sond’ u onder d’oogen stellen.

9. Verstaet dit doch, en neemtet vlijtich waer,
Ghy die den Heer vergetet gants en gaer.
Eer ick verscheur, en geen verlosser sy.
Die danckbaerheyt op-offert eeret my
Na mijnen wil. En die dien wech sal treden
Mijn eeuwich heyl aenschouwen sal in vreden.