Den Lj. Psalm.

1. Ontfermt u Heer, ontsluytet over my
Den diepen schat van u barmhertichheden:
En delget uyt mijn leelijck overtreden.
V goedicheyt maeck my van sonde vry.
Wascht my te recht, ten vollen my vergeeft
De misdaet die mijn ziele voor u oogen
Soo grousaem en soo vuyl gemaket heeft.
Ah! reynicht my door u groot mede-doogen.

2. Want ick beken en voele in het hert
Den swaren last van alle mijne sonden.
En voor my staet ontdecket t’allen stonden
Het boose werck, ’twelck my brengt anxt en smert.
’tIs tegen u dat ick Heer heb misdaen
En quaet begaen voor uwen aengesichte:
Op dat u woort onstrafbaer mach bestaen,
En ghy voor reyn erkent in u gerichte.

3. Siet, Heer, ic ben van mijne kintsheyt aen
Geheel in ongerechticheyt gebooren,
Oock is het waer en seecker, dat te voren
Mijn moeder my in sonde had ontfaen.
Siet, ghy bemint des herten reynicheyt,
Ghy hebbet lust in trouwe en in waerheyt.
De wetenschap die int verborgen leyt
Hebt ghy my oock ontdeckt in groote claerheyt.

4. Ontsondicht my met ysop, dat ick net
En louter sy van mijn bedreven sonden,
Wascht ghy my doch, op dat ick werd’ bevonden
Gelijck de snee gants wit en onbesmet.
Doet my van nieus aenhooren rechte vreucht,
En uwen troost laet my doch vorendragen,
Dat mijn gebeent mach werden we’er verheucht
Het welck ghy hebt te pletteren geslagen.

5. V aensicht van mijn sonden doch verberch,
Wilt eens daer van u toornicheyt afwenden.
En neemt van my die vol ben van ellenden,
De schult van mijn misdaden snoot en erch.
O God mijn schepper, schept een suyver hert
In my, dat ick na uwen wil mach leven.
Op dat ick oock geheel vernieuwet werd’
Een vasten geest wilt my, o Heere, geven,

6. En wilt my van u heylsaem aengesicht
Na mijn verdienst niet hopeloos verstoten,
Van uwen geest en wilt my niet ontbloten,
Waer door ick werd’ geheylicht en verlicht.
De vreugde van u hoochste salicheyt
Oock wederom in mijn gedachten wercket:
Geeft my een geest vrywillich en bereyt
Tot uwen dienst, en my daer mee verstercket.

7. Dan sal ick doen den sondaren bericht
En haer den wech van u geboden leeren,
Op dat sy haer boetveerdich tot u keeren,
En vromelijck betrachten haren plicht.
O God, die ghy mijn God en heylant zijt,
Verlost my doch van mijne sonden bloedich,
Soo sal mijn tong’ vertellen gants verblijt
V heylich recht, en u genade goedich.

8. O Heere, wilt my openen den mont,
Want sonder u geen goet daer uyt can rijsen:
Maer als ghy die ontsluytet, sal ick prijsen
V grooten lof op alle plaets en stond.
Ghy hebt van my geen offeren begeert,
Ick hadse u wel andersins geslachtet;
Maer voor u zijn sy nietich en on-weert,
En sulcken gaef ghy, Heere, weynich achtet.

9. Het offer dat de Heere nemet aen
Is een gemoet benout door angst en clagen,
Een ned’rich hert, en eenen geest verslagen
Sult ghy o God, int minste niet versmae’n.
Doet Sion wel met uwe stercke hant,
Ierusalem die op u vast betrouwet
Wilt stellen in een rustelijcken stant.
Haer mueren doch genadelijc op-bouwet.

10. Dan sullen u syn lief en aengenaem
Op u altaer de heylig’ offeranden.
Dan sullen wy de calveren doen branden
Tot prijs en danck van uwen grooten naem.