Den Lvij. Psalm.

1. Ontfermt u, God, ontfermt u over my,
Want mijner sielen toeversicht zijt ghy.
Ick schuyle in de schaduw’ uwer vlercken,
Tot dat, gelijck een nevel, gae voorby
Den overlast der schandelijcker wercken.

2. Ick roep tot God den heerscher boven al,
Die syne gonst aen my voltrecken sal;
Syn hulpe wil hy vanden hemel senden
En brengen mijn verslinders tot den val,
Genaed’ en trou sal hy tot mywaerts wenden.

3. Mijn ziele by verwoedde leeuwen sitt.
Brant-stichters wreet zijn tegen my verhitt.
Als spiessen zijn haer tanden ongenadich,
Of als een pijl geschoten na het wit.
Scherp als een sweert is hare tong’ moortdadich.

4. Verhooget u tot aenden hemel, Heer,
Op d’aerde breet laet stralen uwe eer.
Sy stelleden een net voor mijne gangen,
Mijn droeve ziel gebogen lach ter neer,
Sy delfden eenen cuyl om my te vangen.

5. Maer sy zijn self gevallen inde gracht,
Dies mijn gemoet, dit siende, vrolijck lacht.
Mijn hert, o God, mijn herte is bereydet
Te maken dat den roem van uwe cracht
Met psalmen schoon sy over-al verbreydet.

6. Wel-op, mijn tong’ tot Godes eer ontwaeckt:
Mijn luyt, mijn harp, u tsamen veerdich-maeckt.
Des morgens vroech, o Heer, wil ick u prijsen,
En ’t vremde volck verscheydentlijck be-spraeckt
Sal ick met vreucht, u singend’, onderwijsen.

7. Want sekerlijck u suyvere genaed’
Al hoger dan den hoochsten hemel gaet.
V waerheyt reyckt tot aen de claere wolcken.
Verhoocht u tot den hemel, Heer, en laet
V eere zijn bekent aen alle volcken.