Den Lviij. Psalm.

1. Segt my eens, ghy vergaerde Heeren,
Ist billick dat ghy spreeckt en doet?
V vonnissen zijn die al goet?
Ey lieve, wilt het my eens leeren
Ghy menschen kinders, ist al recht
Dat ghy soo aerdichlijck belegt?

2. O neen! u herte t’allen dage
Niet dan verkeerde rancken fluyt.
Ghy weecht gewelt en onrecht uyt
Met een seer ongelijcke wage.
De boose vande moeder aen
Zijn van haer Schepper afgegaen.

3. Soo haest de leugenaers aenvangen
Te leven, keeren sy haer of.
Van gift is haer den boesem grof.
Sy syn verhitt als dolle slangen.
Gelijck een adder, die haer oor
Toestoppet, datse niet en hoor.

4. Dat sy niet hoore het besweeren
Des tovenaers, hoe cloeck hy spreeckt
De tanden doch in stucken breeckt
In haren muyl, o Heer der Heeren,
De tanden van dit snoo gebroet
Dat als de jonge leeuwen woed’t.

5. Doet henen-vloeyen hare crachten
Als water datmen neder-giet.
Wanneer hy syne pijlen schiet
Soo breecktse af, en doet versmachten
In corte wijle syn gewelt
Gelijck een slecke die versmelt.

6. Gelijck de misdracht eener vrouwen
Sterft eerse siet het sonnen-licht,
Gelijck de doornen, toegericht
Om onder eenen pot te stouwen,
Zijn wechgeraept door eenen wint
’tSy groen of drooch, soo hyse vint.

7. Des vromen herte sal ontspringen
Van blijtschap, als hy met vermaeck
Sal sien de wel-besteede wraeck
Aen hen die slimme paden gingen.
Ia hy sal baden synen voet
In aller goddeloosen bloet.

8. Siet hier, sal dan een yeder seggen,
Hoe de gerechtig’ is bereyt
De vrucht van syn gerechticheyt!
Nu can-ment ymmers niet ontleggen
Dat God waerachtelijcken leeft
En syn gericht op aerden heeft!