Den Lxxxiiij. Psalm.

1. Hoe lief, hoe soet, en over-schoon,
Syn de palleysen uwer woon’
O God, o Heere der heyrcrachten!
Mijn hert verlangt met allen seer
En sucht na u voorhoven, Heer,
Mijn siel en lijf in druck versmachten
Aenroepende met groot gecrijt
V die een Heer des levens zijt.

2. De mussche wel een huysken maeckt,
De swalu aen een nestjen raeckt,
Daer sy haer jongskens sitt en broedet:
O God o groote Coninck mijn,
Mocht ick by u altaren zijn,
Om voor gevaer te zijn behoedet!
Wel hem die in u tempel woont,
En u met roem en eere croont!

3. Geluckich boven alle maet’
Wiens cracht op u gegrondet staet,
In wiens gemoet sijn rechte wegen!
Al gaense door het dorre dal
De Heer haer bronne wesen sal.
Ia oock den aengenamen regen
Met onverwachten overvloet
Haer lieffelijck ververschen moet.

4. Sy sullen gaen van cracht tot cracht,
Tot datse werden ingebracht
Tot Sion, voor Gods aengesichte.
God der heyrscharen, machtich Heer,
Tot mijn gebeden u doch keer,
En mijne treuricheyt verlichte.
Ghy Iacobs God’ mijn beed’ aenhoort,
En neycht u ooren tot mijn woort.

5. God, onse toeversicht en schilt,
Het aenschijn uws gesalfden wilt
Aenschouwen: want in u voorhoven
Ist heerlijcker te zijn een dach
Dan elders duysent, jae ick lach
Veel liever aen u deur verschoven
Als in der goddeloosen tent
Voor huysgenoot te zijn bekent.

6. Want God is vriendelijck en soet,
Een son, en schilt die ons behoedt,
Hy geeft ons eer, hy geeft genade.
Hy sal den vromen van gemoet
Geensins onthouden ’trechte goet:
Noch storten in verderf en schade.
Wel hem die altijt op hem bout
En hem van herten-gront betrout.