Den xcij. Psalm.

1. ’tIs goet voor alle dingen
Te loven God den Heer,
Des Alderhoochsten eer
Met herten-vreucht te singen.
Des morgens te verconden
Syn goedertierenheyt,
En syn getrouwicheyt
Oock in de avont-stonden.

2. Opt speel-tuych van tien snaren
Op psalteren geluyt,
Op harpe ende luyt
Syn goetheyt te verclaren.
Want, willende aenmercken
V daden, maeckt ghy my
Hert-grondelijcken bly
Om uwer handen wercken.

3. Hoe groot zijn uwe daden,
O aller Heeren Heer!
Wie sach oock immermeer
Den gront van uwe raden?
Dit comt niet in gedachten
Den mensche dwaes en bot,
Een onvernuftich sot
En can het niet betrachten:

4. Dat goddeloose groeyen
Gelijck het gras opt velt,
En die hier doen gewelt
In aller weelde bloeyen,
Op datse daer nae vallen
En eeuwichlijck vergaen,
Maer ghy blijft, Heere, staen,
De hoochste boven allen.

5. Want siet, u haters, Heere,
V haters naeckt een val;
En de boosdoenders al
Verdwijnen in oneere.
Mijn hoorne daerentegen
Sult ghy verheffen hoog’,
Op dat ick treden moog’
Gelijck d’eenhoornen plegen.

6. Ghy sult mijn hooft bedouwen
Met oly versch en claer,
Mijn ooge het gevaer
Mijns vyants sal aenschouwen.
Mijn oore sal aenhooren
Met blijtschap, hoe dat ghy
Verstrooyt die tegen my
Tesamen zijn gesworen.

7. Dan sal d’oprechte bloeyen
Gelijck een palme-boom.
De mensche goet en vroom
Sal als een ceder groeyen.
Sy die int huys des Heeren
Geplant zijn, sullen staen
In synen hof, gelae’n
Met vruchten t’syner eeren.

8. Ia, als den ouder comet,
Sy blijven gaev’ en groen,
Gelijck als een plantsoen
Dat wint noch wee’r en schromet.
Dat van hen sy beleden
Dat God rechtveerdich sy,
Mijn steenrots, reyn en vry
Van ongerechticheden.