Den Cviij. Psalm.

1. O God, mijn herte is bereyt
Om u in rechter viericheyt
Te geven eere ende danck
Met mijner stemmen soeten sanck.
Wel op mijn tong’ met vreugd’ ontwaect,
Mijn luyt, mijn herp u veerdich maeckt.
Want ic des morgens vroech wil rijsen
Om Godes wonderen te prijsen.

2. Ick wil u loven, Heere mijn
By allen menschen, waerse zijn.
By vremde volcken over al
Ick uwen naem hooch roemen sal.
Want uwe goetheyt en genaed’
Veel hooger als de wolcken gaet,
V waerheyt haer soo wijt uyt-recket
Als het gespan des hemels strecket.

3. Verheft u tot den hemel, Heer,
Breyd’t over d’aerde uwe eer.
Vrij’t u beminde met u hant,
Verhooret ons, doet ons bystant.
God uyt syn heylichdom heeft my
Geantwoort, en gemaket bly.
Van my sal Sichem zijn beseten,
En ’t dal van Suchot afgemeten.

4. Heel Gilead sie ick gestelt
Goetwillich onder mijn gewelt.
Manasse den beroemden stam
Ick onder mijne croone nam.
Van Ephraïm is het geslacht
Geworden mijnes hoofdes vracht
Maer Iuda op den throon verheven
Recht wijsen sal en wetten geven.

5. Aen Moab gunn’ ick cleyne eer.
Ick wil hem doch niet achten meer
Als een veracht verschoven vat
Gemaeckt tot mijner voeten bat.
Op Edom die nu is soo coen
Wil ick noch werpen mijne schoen.
Ick juych om u, ghy Philistijnen,
Want ghy moet werden van de mijnen.

6. Wie sal bestieren mijnen pat
Tot een bemuerde vaste stat?
Wie sal my voeren metter hant
Tot in der Edomiten lant?
Sult ghy’t niet selve doen, o Heer,
Die ons verslooten hebt soo veer,
En met ons niet en ginckt ten strijde
Gelijck ghy plaecht in ouden tijde?

7. Heer, sendt ons hulpe inder noot,
En reddet ons uyt weder-stoot.
Het heyl dat doch de mensche biedt
Is ydelheyt en anders niet.
In God wy sullen allegaer
Doen daden groot en wonderbaer.
Hy sal vervullen onse beden
En onse vyanden vertreden.