Den Cxiiij. Psalm.

1. Doe Israël tooch uyt Egyptenlant,
En Iacobs huys ontging’ door Godes hant
De volcken vreemd-bespraket,
Is Iuda tot syn heylichdom gewij’t,
En Israël uyt al de werelt wijt
Syn heerschappy gemaket.

2. De zee sach toe en weeck met grooten schroom,
Oock de Iordaen is in haer vollen stroom
Te rugge-waert gedrongen.
’tGeberchte danst’, als vette rammen doen,
’tGeheuvelt’ als de lammers in het groen
Deed’ ongewoone sprongen.

3. Wat was u, zee, dat ghy niet blevet staen?
En waerom most ghy, machtige Iordaen,
V hooger-aen begeven?
Ghy bergen sprongt, gelijck den geylen ram?
Ghy heuvelen gelijck een weelich lam
Wiert op en neer gedreven?

4. Beeft aerde, beeft voor Godes aengesicht,
Voor Iacobs God en voor syn streng’ gericht
Ontsettet u alleene.
Voor hem, die keert de rotse in een vloet,
En een fonteyn haer water gieten doet
Self uyt den harden steene.