Psalm Cxviij.

1. Laet God den Heere zijn gepresen,
Want groot is syne goedicheyt.
Syn goedertierenheyt sal wesen
Geduerich inder eeuwicheyt.
Dat Israël sy aengedreven
Te laten hooren claer bescheyt,
Dat Godes goetheyt is gebleven
Bestendich inder eeuwicheyt.

2. ’tHuys Aärons met held’re monden
Om te belijden sy bereydt
Dat Godes goetheyt niet om gronden
Geduert tot inder eeuwicheyt.
Van die syn hogen name eeren
Moet wesen vrolijck uytgeseyt
Dat de barmherticheyt des Heeren
Gedueret inder eeuwicheyt.

3. Als ick met angst was overladen
Heb ik den Heer geroepen aen;
Die hoorde my, en uyt genaden
Deed’ hy my op de ruymte staen.
De Heere is aen mijner syden,
Dies ben ick onvertsaecht en coen.
Ick vreese niet die my bestrijden.
Wat can my doch een mensche doen?

4. De Heer wil nimmer my verlaten
Noch oock die my zijn toegedaen:
Dies ick van alle die my haten
Den onderganck sal schouwen aen.
’tIs beter op den Heer te hopen
Dan op de menschen die vergaen,
’tIs beter tot den Heer te lopen
Dan op der Princen hulp te staen.

5. Veel heydens hebben my omringet,
Maer God, dien ick alleen vertrou,
Haer onder mijne voeten dwinget,
En maeckt dat ickse neder-houw’.
Sy hebben my omringt altsame
Met list en openbaer gewelt,
Maer door des Heeren hoogen name
Heb ickse lichtelick gevelt.

6. Sy hadden my omringt als bijen,
Maer quaemen haestelijcken tot schand’
Gelijckerwijs in corten tijen
Een doornen vier is uytgebrant.
Ghy vyant had’t my hart gestoten
En totten val bynae gebracht,
Maer God de Heer heeft het verdroten,
Die stont my by door syne cracht.

7. God is mijn heyl, hy is mijn sterckte,
Hy is van wien ick psalmen dicht.
By hem in angst ick troost bemerckte,
Hy is mijn eenich toeversicht.
De vrome in haer tenten singen
En juychen met een bly geschal:
Des Heeren hant doet groote dingen,
Dies men hem roemet over-al.

8. De stercke rechterhant des Heeren
De rechterhant van groote macht
Is nu verhoocht in voller eeren,
Sy heeft een heerlijck stuck gewracht.
O vyant, ick en sal niet sterven
Noch plotselijck te gronde gaen,
Maer leven, en noch menichwerven
Van Godes wercken doen vermaen.

9. God heeft, ’tis waer, my gecastijdet
Met veelerhande wederstoot,
Maer heeft my evenwel bevrijdet
Tot noch toe vanden wreeden doot.
De groote poorten doet my open,
De poorten der gerechticheyt,
Op dat ick bly daer in mach loopen,
Tot mijnes Heeren lof bereyt.

10. Dit zijn de poorten hooch verheven
Die voor de vromen open-staen.
Sy die tot deugden zijn begeven
Die sullen daer door inne gaen.
Daer wert ghy, Heer, van my beleden,
Om dat ghy, doe ick was bevreest,
My hoordet, en in tegenheden
Mijn trouwen heylant zijt geweest.

11. Den steen, die vande timmerluyden
Is wech-geworpen en veracht,
Is onvermoedelijck op huyden
Als hoecksteen int gebou gebracht.
Dit is geschiet door het vermogen
Van onsen grooten God den Heer.
Dit is geweest voor onsen oogen
Een wonderwerck vol roem en eer.

12. Dit is den dach schoon uytgelesen,
Die self de Heer gemaket heeft,
Laet ons daer in verheuget wesen,
Want God ons daer toe oorsaeck geeft.
O Heere, wilt u heyl ons senden,
En segent ons met alle goet.
O Heere, wilt u aensicht wenden
Tot ons, en geeft ons goeden spoet.

13. Hy die tot onswaert comt gereden
In Godes naem, sy welle-com.
Wy wenschen u altsaem den vrede,
Wt Gods verheven heylichdom.
De Heer is God, die syn beminden
Omschijnet helder ende claer.
Wilt vrolijck den slacht-offer binden
Tot aende hoorens vant altaer.

14. Ghy zijt mijn God, ick geef u eere
Met een vermakelijck gesanck.
Ghy zijt alleen mijn hoochste Heere,
Ick wil u brengen lof en danck.
Laet onsen Heere zijn gepresen,
Want groot is syne goedicheyt.
Syn goedertierenheyt sal wesen
Geduerich inder eewicheyt.