Den Cxxvj. Psalm.

1. Als God bracht uyt des vyants hant
’tGevangen Sion weer te land’,
Het was soo vremt voor onsen geest
Als waer het slechts een droom geweest.
Van vreugde onse keelen songen,
Vol lacchens waren onse tongen:
De heydens seyden: siet doch aen,
Hoe veel heeft God dit volck gedaen!

2. Voorseker heeft des Heeren macht
Een groote daet aen ons gewracht.
Dies wy in dees gewenschte tijt
Van gantscher herten zijn verblijt.
Wilt de gevanckenis oock wenden
Van die noch sitten in ellenden.
Dat sal haer zijn soo welle-coom
Als ’t dorre lant een water-stroom.

3. Hy die in d’aerde vallen laet
Syn costelijck vercregen saet
Met tranen synen voorraet saeyt,
Maer namaels met geneuchte maeyt.
Hy draecht het na syn lant met weenen
En worpet het bedruckt daer henen,
Maer brenget, op een goede uyr,
De volle garven in syn schuyr.