Den Cxxxvij. Psalm.

1. Doe wy bedruckt aen Babels stromen saten,
Het weenen wy niet conden onderlaten
Als Zion in geheuchenisse quam:
’tWelck allen lust tot vreugde ons benam.
Dies hebben wy met herten-leet om-vangen
Ons’ harpen aen de wilgen op-gehangen.

2. Daer heeft het volck het welck ons had verheeret
Een lofgesanc uyt spot van ons begeeret,
En spraken: singt ons doch van Zion yet.
Wy seyden: ah! hoe connen wy een liet
Tot ons vermaeck en Godes eere singen
Hier in een lant daer wy zijn vremdelingen?

3. Doch, soo ick u, Ierusalem, vergete,
Mijn rechter-hant niet van sich selfs en wete,
En ’tsnaren-spel haer t’eenemael begeef.
Mijn tonge aen ’t gehemelte my cleef
Soo ick u niet en houde in gedachte
En hooger als mijn hoochste blijtschap achte.

4. Aen Edoms saet doch nimmer quijt en schencket
Haer misdaet, maer die eenmael, Heer, gedencket:
En aen den val van’t schoon Ierusalem;
Doe elc van haer riep met een wreede stem:
Reyn-af, reyn-af, dat sy werd’ omgesmeten,
En totten gront haer muyren neergereten.

5. O Babels kint, ghy moet oock nederdalen.
Geluckich die u sal vol-op betalen
Den wrevel die ghy aen ons hebt gedaen!
Geluckich die sal toornich vatten aen
V kinders cleyn, niet achtend’ op haer weenen,
Om die te slaen te pletter aen de steenen.