Den Cxl. Psalm.

1. O Heere, wilt my doch bevrijden
Voor menschen wrevelich en quaet,
Op dat my niet en breng’ int lijden
Haer voorgenomen euvel-daet.

2. Der welcker hert vol loose treken
Niet anders als bedroch en dicht,
Haer dagelijcx tesamen-spreken
Alleen tot crijch is aengericht.

3. Haer tongen sy, bloetgierich, scherpen
Gelijck een slang’ in heeten moet,
Haer lippen het vergift uytwerpen
Gelijck de felle adder doet.

4. Bewaert my voor der boosen handen,
En voor den mensche vol gewelt:
Voor haer die listich my aenranden
Op dat ick werde neer-gevelt.

5. De grootsche hebben mijne gangen
Een heymelijcken strick geleyt,
En, om my sekerlijck te vangen,
Haer garen aenden wech gespreyt.

6. Maer tot den Heer ben ick getreden
In desen angst, en sprack tot hem:
Ghy zijt mijn God. Hoort mijn gebeden,
En neycht u ooren tot mijn stem.

7. O Heer, mijn heyl en wapen crachtich,
Ghy hebt, wanneer ick was beswaert,
Mijn hooft door uwe hant almachtich
Bedeckt, en inden strijt bewaert.

8. Dat haren wil de boose menschen
Vercrijgen, bid’ ick, niet gedoocht.
Staet haer niet toe haer sondich wenschen,
Op dat haer hert niet zy verhoocht.

9. Het hooft van die die my omringen
Sy door syn aenslach self doorwondt.
En wilt op mijn vervolgers bringen
Den overlast van haren mont.

10. Schiet over haer u heete stralen,
Met vier en vlammen haer verteer.
In diepe cuylen doetse dalen,
Op datse rijsen nimmermeer.

11. Den laster-mont in corte dagen
Brengt synen welstant in gevaer.
Men sal noch uyt den lande jagen
Den trotsigen geweldenaer.

12. Ick weetet, dat God sal beschermen
De saecke van die onrecht lijdt.
Het recht van de verlaten armen
Sal hy uyt-voeren ’tsyner tijt.

13. Dan sullen de oprechte croonen
Heer, uwen naem met lof gedicht,
De vromen sullen eeuwich woonen
In vreugde voor u aengesicht.