Den Cxlviij. Psalm.

1. Looft God den Heer eendrachtelijck
Ghy borgers van het hemelrijck.
Ghy die bewoont de hoochste stee
Om hem te prijsen maeckt u ree.
Ghy engelen, ghy stercke scharen
Wilt syne grootheyt openbaren.
Ghy son en mane looft den Heer.
Ghy held’re sterren prijst hem seer.

2. Ghy hemels, die soo hooge gaet,
Ghy waters die daer boven staet
En in de lichte wolcken sweeft,
Des Heeren naem syn eere geeft.
Want door syn uytgesproken reden
Is alles boven en beneden
Geschapen, en soo vast geleyt
Dat het bestaet in eeuwicheyt.

3. Hy heeft haer een bevel gedaen
Daer over sy niet sullen gaen.
Inwoonders vande aerde ront,
Walvissen in den diepen gront,
Vier, hagel, sneeu, en mistich weder,
Stormwint, die’t alles werpt ter neder
En achtervolget het gebot
Van onsen alderhoochsten God:

4. Ghy bergen, uwen schepper looft,
Ghy bomen overla’en met ooft,
Ghy ceders die het wout verciert,
Ghy wilt, en oock ghy tam gediert,
Ghy beesten cruypend’ op de aerde,
Ghy vogels die met sneller vaerde
V rept, ghy volck van alle staet,
Vorst, coninck, richter, ondersaet:

5. ’tSy jongelinck, of teere maecht,
Van weynich jaren, of bedaecht,
Des Heeren name doch verheft
Die aerd’ en hemel overtreft.
Den hoorn syns volcx heeft hy verheven,
En heeft haer stof van lof gegeven.
Syn gonst blijft Israël gewis,
Het volck dat hem het naeste is.